Het Picasso museum in Parijs is na een verbouwing van 5 jaar heropend. Ook is er in het Centre Pompidou een retrospectief van Jeff Koons.
Henk Metro-2534
Twee goede redenen om twee dagen naar Parijs te gaan.
Carla
Carla wilde mee en we hadden een overnachting geboekt in Montmartre via AirB&B. Een aparte ervaring. Het Picassomuseum en Centre Pompidou bewaarden we voor de tweede dag, de eerste dag hadden we een wandeling door Montmartre uitgezet.
Het weer was grijs en koud, maar gelukkig geen regen. Via het oudste stukje Montmartre, met o.a. de Moulin de Galette, kwamen we op het pleintje Marcel Aymé waar het monument staat voor de filmacteur Jean Marais, de man uit de muur.
Monument Jean Marais
Op naar de place Dalida, gewijd aan de zangeres. Dalida, met een gemengde Egyptisch-Frans-Italiaanse achtergrond is oa bekend van Paroles-Paroles of van J’Attendrai.
Dalida
Ik zal u de complete route besparen, maar wat aardige hoogtepunten zijn La Maison Rose, een huisje dat door Maurice Utrillo is vereewigd. Het woonhuis van de broertjes van Gogh, Het behendige konijn, Le Lapin Agile een cabaret waar de vele kunstenaars/bezoekers hun rekening voldeden door schilderijen. De eigenaar heeft niet kunnen profiteren van de vele miljoenen die die later opbrachten, maar des te meer de erfgenamen.
Of de Place du Tetre, een befaamde tourist-trap waar je je kunt laten tekenen of schilderen door de vele kunstenaars.
Place du Tetre
Uiteindelijk bracht de wandeling ons bij de Sacre Coeur met het prachtige uitzicht over Parijs.
Sacre Coeur
De volgende dag, dinsdag, was de Marais gepland. Vaak aangeduid als het oude Parijs of als het joodse Parijs.
De tocht begon op de Place de la Bastille. Uiteraard met de gedenknaald die staat op de plek waar ooit de Bastille stond. De bastille werd grondig gesloopt, onmiddellijk na het uitbreken van de franse revolutie in 1789, maar het grondplan is nog te herkennen op het plein.
Na een mooie wandeling kwamen we rond half twaalf aan bij de Place des Vosges. Wel het mooiste plein genoemd van Parijs. Op dat moment kregen we door dat er een aanslag was gepleegd in Parijs, met meer dan tien doden. Nog geen idee waar en bijzonderheden. Wel hoorden we flink wat sirenes en dergelijke maar dat was een bekend geluid in Parijs.
Soldes
Ook in het straatbeeld was verder niets opvallends. Geen overmaat aan politie, mensen zaten nog steeds ontspannen in de cafés en restaurants. Ook wij dronken vlak voor het museum Picasso ons kopje thee en hadden en gesprekje met de eigenaar.
Royal Bar
Het museum Picasso in het hotel Salé was de moeite meer dan waard. De verbouwing die eerst 2,5 jaar zou duren heeft uiteindelijk meer dan vijf jaar geduurd, met de nodige problemen. Het museum telt alleen al aan schilderijen meer dan 250 werken, dus naar enige tijd ben je meer dan verzadigd.
musee Picasso
Verder met de wandeling, richting Centre Pompidou. Nu was onze route geblokkeerd door een wegafzetting, maar mensen liepen er gewoon langs, toen ook de stadsbus doorreed, konden wij onze weg vervolgen, maar even verderop was de rue Pavee definitief afgezet en moesten we een alternatieve route zoeken. Ondertussen hadden we ontdekt dat de aanslag gericht was tegen het tijdschift Charlie Hebdo. In een etalage van een boekwinkel, kwam ik de eerste steunbetuiging tegen.
Charlie Hebdo
Finkelsztajn
Uiteindelijk via de Rue des Rossiers, in het midden van het joodse hart van de Marais toch naar het Centre Pompidou. We bezochten de Jeff Koons tentoonstelling dronken nog een kop je thee na in het restaurant van het Centre
Michel Jackon by Jeff Koons
Daar in het lege restaurant van centre Pompidue ervoeren we de details van de aanslag en kwamen we er ook achter dat we op het tijdstip zelf maar slechts twee blokken ervan verwijderd waren.
Hoe dichtbij kan het komen.
Kaart Marais
Pompidou Henk
Via het Gare du Nord, waar opnieuw geen bijzondere veiligheidsmaatregelen waren te ontdekken tenslotte terug naar Nederland om via het late journaal alle verbijsterende details te horen.
De ringslang (Natrix Natrix) is een van de drie inheemse slangensoorten in Nederland (de andere twee zijn de gladde slang en de adder). De ringslang is een waterslang, die voornamelijk kikkers eet. Niet giftig en ongevaarlijk voor mensen (behalve een nogal sterke stank als je er een zou oppakken). In het westen van Nederland is de ringslang de enige inheemse slang. In deze streken kun je zelfs zonder de slangen te herkennen er vanuit kunt gaan, dat als je een slang ziet het de ongevaarlijke ringslang is. Niets dus om bang voor te zijn.
Ringslang Natrix natrix Muiden zomer 2014
Zoals veel reptielen, was er de laatste jaren een sterke afname van het aantal ringslangen. De soort staat op de rode lijst. De gebruikelijke oorzaken voor achteruitgang: intensieve landbouw, verstedelijking, versnippering van het leefgebied en het verkeer. De eieren worden gelegd in hopen bladeren, composthopen e.d. Kenmerk is, dat er hierin broei, warmteontwikkeling moet plaatsvinden. Eigenlijk is het te koud in Nederland voor de eieren om tot ontwikkeling te komen, maar in deze z.g. broeihopen lukt het wel.
Ringslang Natrix natrix Muiden zomer 2014
Er is ook goed nieuws. De benodigde broeihopen worden de laatste jaren speciaal aangelegd voor de ringslangen. Hierdoor is het aantal ringslangen rond Amsterdam in stijgende lijn. Zelf ringslangen zien: in het voorjaar als de temperatuur weet toeneemt bij de Diemerzeedijk bij Muiden. Of bij Natuurmonumenten in ’s Graveland. Ook de poeloevers bij Amstelveen, maar daar zijn ze wat lastiger te vinden.
Zeer de moeite waard, de ontmoeting met de Ringslang
De Huveaune is een betrekkelijk kleine rivier in Zuid Frankrijk met een totale lengte van ongeveer 50km. Hij ontspringt in Sainte-Baume en stroomt bij Marseille de Middellandse Zee in. L’Huveaune heeft in Marseille een slechte naam, doordat hij in het verleden sterk was vervuild. Nu is dat minder. En vlak bij de bron is daar helemaal niets van de te merken. Het is dan een lieflijk, kronkelend beekje met helder water.
We logeerden er in de vakantie vlak bij. Stromend, koel en helder water en flink wat schaduw, de ideale omgeving voor bosbeekjuffers en ik meende die er vast wel te vinden moesten zijn. Na enig zoekwerk bleek dit inderdaad het geval.
Bosbeekjuffers bij L’Huevenette
Deze juffer is in Nederland zeldzaam, in Belgie wat algemener. Een prachtige juffer, de vleugels van de mannetjes Kobaltblauw, van de vrouwtjes vaak doorzichtig groenig of bruin.
Bosbeekjuffer, Man, Provence.
Bosbeekjuffer Vrouwtje
De mannetjes hebben hun eigen territorium en als een ander mannetje in de buurt komt, wordt die gewaarschuwd weg te blijven. Dit wordt gedaan door de vleugels flink uit te spreiden en te ‘wapperen’.
Bosbeekjuffers
Onmiddellijk na de paring worden de eitjes afgezet in het water. Het mannetje blijft dan vlak in de buurt met uitgespreide vleugels om concurrenten te weren.
Vrouwtje Bosbeekjuffer bij eiafzetting
Mannetje Bosbeekjuffer, bewaking bij eiafzetting
De Koperen beekjuffer komt vaak samen met de andere beekjuffers voor, zo ook hier. Het mannetje lijkt op de bosbeekjuffer, het vrouwtje wijkt duidelijk af, met de kenmerkende donkere achterpunten van de vleugels en de witte stip daarin.
Hazen houden van gras en kruiden. Helaas zijn veel graslanden erg eenzijdig, bijvoorbeeld Engels raaisgras. Door de intensieve teelt van gewassen zijn veel van de kruidige gebieden waar hazen van houden verloren gegaan. Hazen hebben hier iets op gevonden door als ze een veldje met kruiden hebben gevonden, hier regelmatig, bijvoorbeeld een maal per week naar toe te gaan en wat kruiden te knabbelen. Zo’n veldje heet dan ook een hazenapotheek.
Orchideeen hebben iets exotisch. Ik denk dan al snel aan Thailand, of de oevers van de Amazone. Maar Orchideeen komen ook in Nederland veel voor. Hoewel sommige soorten op de ‘Rode Lijst’ staan, zijn andere soorten vrij algemeen. De Brede wespenorchis bijvoorbeeld, staat bij mij voor de deur, letterlijk op de stoep!
Brede wespenorchis
Midden Juni kwam hij voor de deur bijna in bloei en vond ik het tijd maar eens wat fotos van orchideeen te maken.
Brede wespenorchis nog niet in bloei
Uiteindelijk toon ik hier vijf soorten, die met wat moeite, in mijn omgeving te vinden zijn. Dus de Brede wespenorchis. Het meest algemeen. Een zondagmiddagwandeling naar het JP Thijssepark in Amstelveen en je struikelt er bijna over. Ook daar in de omgeving, op straat aan de randen van de tuinen.
Brede Wespenorchis, bloem met paarse lip
. Met wat geluk ook nog met een paarse ‘lip’ hoewel de groenachtige nog wat algemener is.
Brede wespenorchis, lichte lip.
.
Ook een zondagmiddag-wandeling waard, is de Orchideeenroute in Hoofddorp. De route begint bij het stadshart en gaat dan onder de spoorlijn door naar het kantorengedeelte aan de Polarisavenue. Na de vroegere stadkwekerij vind je een strook nat grasland, met daarin de rietorchis.
Rietorchis
. Net als de Wespenorhcis is ook de rietorchis is vrij algemeen, vaak in natte stukken grasland.
Rietorchis
.
In het hoofddorpse bos, kom je dan de Grote Keverorchis tegen. Een onopvallende plant, bijna helemaal groen.
Grote keverorchis
. Waar de naam ‘Keverorchis’ vandaan komt is mij niet duidelijk, ook de inviduele bloemetjes lijken m.i. niet op kevers.
Bloemetjes keverorchis
Mijn favoriet van deze route is de Bijenorchis. Een echte orchidee zoals de meeste van ons zich een orchidee voorstellen
Bijenorchis
en hier nog een opname van de bloem.
Bijenorchis
Als u nu nog even terugkijkt naar de Rietorchis, ziet u in de achtergrond een gele vlek, die zal ik even wat uitlichten. Het is de Kleine ratelaar.
Kleine ratelaar
. Hoewel de ratelaar geen orchidee is, vond ik hem hier toch wel thuishoren. De ratelaar is een halfparasiet, heeft wel bladgroen en kan dus sommige voedingsstoffen wel zelf aanmaken maar parasiteert voor andere op grassen. Boeren zijn niet gek op de ratelaar, omdat hij giftige stoffen bevat die koeienmagen irriteert, maar meer nog door zijn parasitaire gedrag tov grassen. Daarmee houdt de ratelaar grassen in toom waardoor de rietorchis meer kans krijgt. De ratelaar heet zeldzaam te zijn, maar zoals zo vaak, als je er eenmaal oog voor hebt lijkt hij wel overal te staan.
Dat is tenslotte niet het geval met de laatste orchidee uit deze serie, de Dennenorchis.
Dennenorchis
, De Dennenorchis komt een beetje voor op de Veluwe, maar voor groter aantallen moet je naar Terschelling of Schoorl. Het is een onooglijk plantje, hooguit 15 centimeter hoog en je moet heel goed zoeken. Maar als je hem dan hebt gevonden met die tere, behaarde witte bloemetjes is dat meer dan de moeite waard.
Dennenorchis
Nu weer snel op zoek naar nieuwe soorten, voor een vervolg blog.
Nadat we onze fotosessie van de Weidebeekjuffer hadden beeindigd, wilden we nog op zoek naar andere soorten. Bij Meppel zijn wat vennetjes waar we hoopten uitsluipende Gevlekte Witsnuitlibellen te vinden. Deze zeldzame libel komt in Nederland voornamelijk voor in laagveengebieden, zoals de Wieden. In 2012 was er een ‘invasie’ uit het oosten en was de Gevlekte Witsnuit ook gesignaleerd buiten zijn normale leefgebied.
Wel wat huidjes, maar helaas bij de onderzochte vennen slechts een vers exemplaar. Deze lag tussen de vegetatie en was naar ons idee niet levensvatbaar. Dus geen succesvolle zoektocht.
Op naar de Wieden, waar we wel een flink aantal vonden. Ze waren nog aan het opwarmen en konden dus worden gefotografeerd. Geen bijzondere fotos, maar het was toch de moeite waard deze mooie en zeldzame libel te kieken.
Gevlekte Witsnuitlibel Smaragdlibellen in de Wieden, Mei 2014
Een andere soort die we hier aantroffen was de Smaragdlibel. Hier een mannetje en een vrouwtje. De Smaragdlibel is moeilijk te onderscheiden van de Metaalglanslibel, zeker voor een beginner zoals ik. Maar door het vroege tijdstip in het jaar is het waarschijnlijker dat het Smaragdlibellen zijn.
Hier ook nog een paring, zodat we ook in de toekomst kunnen blijven genieten van deze mooie libellen.
Paring Smaragdlibellen, De Wieden Mei 2014
We kwamen ook nog een Bruine Korenbout tegen.
Bruine Korenbout, De Wieden, Mei 2014
Tenslotte nog een huidje van een uitsluiper, welke libel dit is kan ik niet nagaan. ik vond het wel grappig hem hier bij te zetten. Al met al weer een geslaagde morgen. Onwijs vroeg op maar wel de moeite waard. En de Wieden is even een stukje rijden vanuit Badhoevedorp, maar ik maak dit tochtje binnenkort zeker weer eens heel vroeg in de morgen.
