Orchideeen hebben iets exotisch. Ik denk dan al snel aan Thailand, of de oevers van de Amazone. Maar Orchideeen komen ook in Nederland veel voor. Hoewel sommige soorten op de ‘Rode Lijst’ staan, zijn andere soorten vrij algemeen. De Brede wespenorchis bijvoorbeeld, staat bij mij voor de deur, letterlijk op de stoep!
Brede wespenorchis
Midden Juni kwam hij voor de deur bijna in bloei en vond ik het tijd maar eens wat fotos van orchideeen te maken.
Brede wespenorchis nog niet in bloei
Uiteindelijk toon ik hier vijf soorten, die met wat moeite, in mijn omgeving te vinden zijn. Dus de Brede wespenorchis. Het meest algemeen. Een zondagmiddagwandeling naar het JP Thijssepark in Amstelveen en je struikelt er bijna over. Ook daar in de omgeving, op straat aan de randen van de tuinen.
Brede Wespenorchis, bloem met paarse lip
. Met wat geluk ook nog met een paarse ‘lip’ hoewel de groenachtige nog wat algemener is.
Brede wespenorchis, lichte lip.
.
Ook een zondagmiddag-wandeling waard, is de Orchideeenroute in Hoofddorp. De route begint bij het stadshart en gaat dan onder de spoorlijn door naar het kantorengedeelte aan de Polarisavenue. Na de vroegere stadkwekerij vind je een strook nat grasland, met daarin de rietorchis.
Rietorchis
. Net als de Wespenorhcis is ook de rietorchis is vrij algemeen, vaak in natte stukken grasland.
Rietorchis
.
In het hoofddorpse bos, kom je dan de Grote Keverorchis tegen. Een onopvallende plant, bijna helemaal groen.
Grote keverorchis
. Waar de naam ‘Keverorchis’ vandaan komt is mij niet duidelijk, ook de inviduele bloemetjes lijken m.i. niet op kevers.
Bloemetjes keverorchis
Mijn favoriet van deze route is de Bijenorchis. Een echte orchidee zoals de meeste van ons zich een orchidee voorstellen
Bijenorchis
en hier nog een opname van de bloem.
Bijenorchis
Als u nu nog even terugkijkt naar de Rietorchis, ziet u in de achtergrond een gele vlek, die zal ik even wat uitlichten. Het is de Kleine ratelaar.
Kleine ratelaar
. Hoewel de ratelaar geen orchidee is, vond ik hem hier toch wel thuishoren. De ratelaar is een halfparasiet, heeft wel bladgroen en kan dus sommige voedingsstoffen wel zelf aanmaken maar parasiteert voor andere op grassen. Boeren zijn niet gek op de ratelaar, omdat hij giftige stoffen bevat die koeienmagen irriteert, maar meer nog door zijn parasitaire gedrag tov grassen. Daarmee houdt de ratelaar grassen in toom waardoor de rietorchis meer kans krijgt. De ratelaar heet zeldzaam te zijn, maar zoals zo vaak, als je er eenmaal oog voor hebt lijkt hij wel overal te staan.
Dat is tenslotte niet het geval met de laatste orchidee uit deze serie, de Dennenorchis.
Dennenorchis
, De Dennenorchis komt een beetje voor op de Veluwe, maar voor groter aantallen moet je naar Terschelling of Schoorl. Het is een onooglijk plantje, hooguit 15 centimeter hoog en je moet heel goed zoeken. Maar als je hem dan hebt gevonden met die tere, behaarde witte bloemetjes is dat meer dan de moeite waard.
Dennenorchis
Nu weer snel op zoek naar nieuwe soorten, voor een vervolg blog.
Nadat we onze fotosessie van de Weidebeekjuffer hadden beeindigd, wilden we nog op zoek naar andere soorten. Bij Meppel zijn wat vennetjes waar we hoopten uitsluipende Gevlekte Witsnuitlibellen te vinden. Deze zeldzame libel komt in Nederland voornamelijk voor in laagveengebieden, zoals de Wieden. In 2012 was er een ‘invasie’ uit het oosten en was de Gevlekte Witsnuit ook gesignaleerd buiten zijn normale leefgebied.
Wel wat huidjes, maar helaas bij de onderzochte vennen slechts een vers exemplaar. Deze lag tussen de vegetatie en was naar ons idee niet levensvatbaar. Dus geen succesvolle zoektocht.
Op naar de Wieden, waar we wel een flink aantal vonden. Ze waren nog aan het opwarmen en konden dus worden gefotografeerd. Geen bijzondere fotos, maar het was toch de moeite waard deze mooie en zeldzame libel te kieken.
Gevlekte Witsnuitlibel Smaragdlibellen in de Wieden, Mei 2014
Een andere soort die we hier aantroffen was de Smaragdlibel. Hier een mannetje en een vrouwtje. De Smaragdlibel is moeilijk te onderscheiden van de Metaalglanslibel, zeker voor een beginner zoals ik. Maar door het vroege tijdstip in het jaar is het waarschijnlijker dat het Smaragdlibellen zijn.
Hier ook nog een paring, zodat we ook in de toekomst kunnen blijven genieten van deze mooie libellen.
Paring Smaragdlibellen, De Wieden Mei 2014
We kwamen ook nog een Bruine Korenbout tegen.
Bruine Korenbout, De Wieden, Mei 2014
Tenslotte nog een huidje van een uitsluiper, welke libel dit is kan ik niet nagaan. ik vond het wel grappig hem hier bij te zetten. Al met al weer een geslaagde morgen. Onwijs vroeg op maar wel de moeite waard. En de Wieden is even een stukje rijden vanuit Badhoevedorp, maar ik maak dit tochtje binnenkort zeker weer eens heel vroeg in de morgen.
Fluitekruid is bij uitstek het symbool voor het voorjaar. Bij de libellen is de Weidbeekjuffer een typische voorjaarslibel. Die twee samen en het libelleneizoen is weer begonnen. Dus midden Mei onwijs vroeg op om in de buurt van Meppel een beekje op te zoeken waar ze beiden te vinden moeten zijn.
Mijn favoriete opname van de Weidebeekjuffer
Het is nog vroeg als we er aankomen, we hadden gehoopt op het eerste zonlicht door het fluitekruid. Helaas aan de oever waar het licht het moois zou zijn, was het fluitekruid gemaaid. Toch nog maar een aantal opnamen gemaakt, waarvan ik zelf de onderstaande het mooist vind.
Weidebeekjuffer Man close-up
Zoals zo vaak bij de dieren zijn de mannetjes het mooist, misschien wel de mooiste juffers die er in Nederland te vinden zijn.
Tenslotte dan ook nog een close-up van het mannetje met het geveerde steeltje van het fluitekruid. En dan volgend jaar nog maar eens proberen in het zachte ochtendlicht.
Met dank aan Johannes Klapwijk voor zijn tips en goede raad.
. .U heeft misschien wel eens van Halle in Belgie gehoord, meestal dan in de context van Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) als kiesdistrict. Een van de de hete politieke onderwerpen in Belgie. Vandaag gaat het over Halle als plaats waar het Hallerbos ligt.
Het Hallerbos ligt ten zo’s 35 km ten Zuid-Westen van Brussel De eerste vermelding van het Hallerbos vinden we in 686, wanneer de Merovingse Waltrudis het bos schenkt aan de abdij die zij oprichtte in Bergen (Mons).
In de 1e wereldoorlog worden bijna alle grote bomen door de Duitsers gerooid om oa het hout te gebruiken voor de loopgraven. In 1929 komt het bos in handen van de Belgische overheid, die in 1930 en 1950 herbebossing laat plaatsvinden. Dit is ook de reden dat het bos er relatief jong uitziet.
Het is een gevarieerd bos, maar het meest opvallende gedeelte is de gemeenschap van Eiken-Beuken gecombineerd met wilde hyacinten.
In het voorjaar kleuren deze ontelbare wilde hyacinten de bodem van dit bos hemelsblauw en uit alle delen van de wereld komen toeristen dit schitterende fenomeen bekijken.
Wilde Hyacint
Vriend Cees moest in Brussel zijn met hem afgesproken om mee te gaan. Hij naar zijn afspraak en ik naar het bos. Ik had gehoopt op een wat mistige ochtend met een zonnetje. Dat geeft dan een heel speciale sfeer. Helaas het waterige zonnetje was er wel maar geen spoortje mist. Maar het zonnetje leverde toch wel een wat dromerig beeld op.
Ochtendstemming Hallerbos
Hier en daar waren nog wat overgebleven bosanemonen te ontdekken.
Bosanemoon
En ook een enkele witte varieteit.
Witte Witte Hyacint
Maar de blauwe exemplaren zorgden voor een prachtig tapijt.
Hallerbos met jong Beukenblad
Het meest uitbundig in het gedeelte dat het Tranendal heet.
Tranendal – Hallerbos
Ondertussen was het zonnetje helemaal vertrokken en bleef er slechts een grijze hemel over. Tijd om wat te experimenteren.
Hallerbos experiment
Of misschien nog wat vager zo dat er slechts de illusie van een bos overblijft.
Hallerbos vervaagd
en dan tenslotte nog wat langere sluitertijden en in- en uitzoomen.
Hallesbos
Een prachtige dag en Cees, bedankt voor de lift. Dag Hallerbos!
De bosanemoon, ons fotografische knuffelbloemetje.
In het voorjaar kleuren de tuinen van buitenplaatsen wit van de velden met bosanemonen en wij fotografen trekken er dan massaal op uit om deze kleine tere bloemetjes vast te leggen.
..
De bosanemoon behoort tot de stinseplanten, voorjaarsbloeiers die op landgoederen en buitenplaatsen worden gevonden. De bosanemonen die ik hier laat zien, zijn gefotografeerd bij Kasteel Oud Poelgeest.
Kasteel Oud Poelgeest is een kasteel in Oegstgeest, vlak tegen Leiden aan. Het is tegenwoordig een conferentieoord. Eromheen ligt een mooie tuin, met onder de oude bomen de bosanemonen.
Ook een andere soort kan op Oud Poelgeest worden gezien, de gele bosanemoon.
Door het vroege voorjaar zijn de bloemetjes van de bosanemonen alweer verdwenen, maar de opvolger is nu in bloei, de Wilde Hyacint.
Wilde Hyacint
Wie nu nog bosanemonen wil zien moet heel snel zijn en goed zoeken, of anders wachten tot volgend jaar en het in de tussentijd met fotos doen
