door Henk | mei 18, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Vechtende grutto’s
Het is lente en paartijd. Dan jagen de hormonen de grutto’s door het lijf. Er ontstaat weleens een kleine ruzie, en soms mag je daar dan getuige van zijn. Ik was de gelukkige toeschouwer en hoewel ‘not the real thing’ wil ik u ook deelgenoot maken met wat plaatjes.
Om het geheel in te kleuren heb ik de grutto’s enig menselijk gedrag toegedacht.
Het begint allemaal met de ontmoeting in Friesland.
Grutto ontmoeting
De twee grutto-vrienden hebben elkaar het laatst ontmoet in de rijstvelden van Senegal in West-afrika. Ze hadden daar samen gefourageerd in de rijstvelden. In de zomer eten ze voornamelijk dierlijk voedsel, bijvoorbeeld wormpjes die ze met hun lange gevoelige snavel uit de rond wurmen. Maar in de winter en tijdens de trek zijn ze vegetarier.
Nadat onze vrienden tijdens de lange trek vanuit West-Afrika elkaar uit het oog waren verloren, kwamen ze dus elkaar hier in Friesland weer tegen. In het begin was de stemming goed, maar al snel ontstond een ruzie-achtige sfeer en vlogen de verwijten over en weer. Mijn kennis van het Grutto’s is niet zo dat ik kon verstaan waar het over ging, maar ik kreeg de indruk dat het over een vrouwtje was. Zoiets als “ik zag je wel naar haar kijken hoor”. Het is tenslotte paartijd en zoals gezegd staan ze dan strak van de hormonen.
Grutto discussie
Al snel ontaardde de discussie in handgemeen voorzover je dat bij grutto’s kunt zeggen. Een hoop gefladder en gepik naar elkaar. Aanvallen en schijn aanvallen.
gefladder en gepik
Tenslotte moet er een de wijste zijn en die keerde de ander de rug toe. Nog een laatste schijnaanval na.
grutto gaat ervandoor
nog een laatste aanval na
De afgedropen Grutto koos het luchtruim, waar hij nog even luid zijn ongenoegen ventileerde.
Grutto vliegt weg
Nog even een laatste opmerking, meer aan zichzelf in de trant van ‘hij zakt er maar in’ en weg was hij.
Gruttos gaat ervandoor
De overwinnaar keerde terug naar zijn maten, met zijn staart nog wat in de war.
grutto met staart in de war
Even later zat alles weer goed en keerde de rust weer in de Friese weiden.
rust keer weer-6128
Na deze opwindende blog zal ik u de volgende keer wat meer vredige grutto plaatsjes voorschotelen. Maar dit kleine dispuut wilde ik u niet onthouden. En och het komt inde beste families voor.
Tenslotte heb ik mijn mooiste plaatje voor het laatst bewaard en in hoge resolutie. Klik hier voor de foto op volle breedte en in hoge resolutie.
door Henk | mei 8, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Ik probeer ieder voorjaar naar Friesland te gaan om boer Murk naar de weidevogels te kijken. In het verleden hebt u hier ook wat foto’s en blogs van gezien. Murk doet goed werk voor de weidevogels en de plek wordt ook steeds populairder bij collega-fotografen. Het gevolg is wel dat ik langer tevoren moet gaan reserveren en dan kan het weer tegenzitten. Deze maandag was dus een donkere en regenachtige dag. Daardoor waren er minder vogels en ook minder soorten. Desondanks hier mijn voorjaars-weidevogels portretten. Niet veel tekst dit keer alleen wat foto’s.
Grutto tussen de paardenbloemen
Wel grappig om te horen hoe smaken verschillen. Van de serie foto’s vandaag is dit mijn voorkeur. De grutto in zijn natuurlijke omgeving. Sandra vroeg zich echter af waarom die vogel zo klein is afgebeeld. Duidelijk niet haar favoriet.
Grutto in de regen
Dus dan maar wat groter, hopen dat die wel bevalt. let op de regenstralen. Gelukkig zat ik binnen.
Slobeend
Bergeend
Scholekster
Een natte schol. Volgens mij heet dat Ton-sur-Ton, die mooie, helderoranje snavel en dan het bijpassende oranje oog.
door Henk | mei 8, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur, Overig |
Parelhagedis, Extremadura
Wat een rare titel voor een Blog en een die vast niet door de Google zoekalgoritmes gevonden gaat worden maar toch.
Wat is het geval, we moeten terug naar 1970. Wiskundige John Conway bedacht een spel en noemde het “Life”. Je neemt een oneindig raster, kleurt daar een aantal hokjes in en laat de rest wit. Dat is generatie één. Generatie twee ontstaat door consequent en gelijktijdig deze twee regels toe te passen:
- Een ingekleurd hokje met vier of meer of minder dan twee ingekleurde buren wordt wit.
- Een wit hokje met precies drie ingekleurde buren wordt gekleurd.
Dan volgt het wonder, stop het beginpatroon met die twee regels in een computer en je ziet een verbazende rijkdom ontstaan van bewegende, zich herhalende, chaotisch stabiele of zelfs eeuwig groeiden patronen.
Nu jaren later, beschrijft Michel Milinkovitch van de Universiteit van Geneve dat precies dit patroon is gevonden bij de Spaanse parelhagedis. Bij jonge dieren zijn de schubben nog bruin of wit. Maar in de loop van de volwassenheid worden ze groen of zwart volgens dit beschreven labyrint patroon.
Parelhagedis Schubbenpatroon
Toen ik de Parelhagedis fotografeerde in de Extremadura had ik hier geen idee van. Ik las hierover voor het eerst in het artikel in de NRC van 13 april j.l. Dus een lange inleiding tot de onderstaande foto’s van de Spaanse Parelhagedis.
Parelhagedis
Moet u nu zo’n eind weg om een prachtige hagedis te vinden. Nee, dichter bij huis zijn ook prachtige hagedissen te vinden. Bijvoorbeeld de Zandhagedis. Afgelopen zaterdag een van de weinige zonnige dagen deze lente en ook wat warmer. Dus prima om zandhagedissen te spotten in de Amsterdamse waterleidingduinen. Hier een mannetje dat zich opwarmt in de zon.
Zandhagedis – Man – AWD
En ook een vrouwtje, wat minder groen maar ook mooi.
Zandhagedis – Vrouw
Nu kan ongetwijfeld ook het schubbenpatroon van de zandhagedis worden gesimuleerd met een soortgelijk algoritme, maar daar moet dan nog even op gestudeerd worden. Ik heb het in ieder geval niet geprobeerd, maar ik ben dan ook geen wiskundige maar natuurfotograaf.
Zandhagedis – Man Patroon-
De zandhagedis zal het weinig uitmaken, als die maar in het zonnetje kan liggen. En gegeten moet er ook. Een soort sluipwesp die met zijn lange legboor in het vermolmde hout boorde, maar deze dus niet meer.
Zandhagedisman etend
Tenslotte als u de natuur in gaat, let op op teken. Ook de zandhagedis valt hieraan ten prooi, let op achter zijn linkerpoot, maar liefst twee stuks. De zandhagedis zelf is niet groter dan onggeveer 15 cm, dus de teken zijn werkelijk miniscuul . Dus een goede controle na een natuurwandeling is heel belangrijk.
Teken
O ja, het eerste gedeelte van mijn blog heb ik ontleend aan het artikel in de NRC, als u het hele artikel wilt lezen, klik dan hier.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/04/13/de-wiskunde-leeft-op-deze-hagedis-8161539-a1554308
door Henk | apr 27, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Zanglijster
Ik ben een beetje een mooi weer fotograaf. De afgelopen maanden was ik een beetje in een soort fotografische winterslaap. Ik vond dat er maar eens een eind aan moest komen, het is immers al ver in het voorjaar. Dus afgelopen maandag stond alles klaar, maar het weer werkte niet mee. Een regenachtige dag. Me nat laten regenen ging me te ver en dus is het alternatief een dak boven je hoofd, dus een hut. Het werd het Gooi. Maar regen betekent ook weinig licht en dan kom je in een dilemma, hoge ISO, dus ruis, of lange sluitertijden dus mogelijk bewegingsonscherpte, maar vaker nog allebei.
Bij de hut was ook een vijvertje en ik besloot als thema van deze natte dag dan maar te nemen Maandag is wasdag.
Merel
De Zanglijster poedelde zich een slag in de rondte, maar ook de Merrel was driftig aan het poetsen. Na ja kijkt u maar zelf:
Boomklever
De boomklever aarzelt nog wat en de Gaai kijkt de even de kat uit de boom.
Gaai
Maar dan de roodborst die gaat er vol in:
Roodborst
En dan netjes gewassen nu nog pyjamaatjes aan en dan snel voor de buis:
Roodborst
door Henk | jan 30, 2017 | Alle Berichten, Blog, Stad |
East Side Gallery
Berlijn is een stad met een verleden. Maar ook met een bruisend heden. Meer dan 180 musea! Maar niet alleen conventionele cultuur, ook een bloeiende ‘hedendaagse’cultuur. Ik heb nog nooit zoveel graffiti in een stad gezien. Niet alleen ‘gedoogd’ maar ook aan de zijkant van huizen waar het min of meer ‘officieel’ leek. De gebruikelijke koffietentjes.
Ost West Cafe
Balzac Coffee
Galerie DAD
Gedoogde Graffiti
Overall mijn Latte
Om de hoek van de Kurfurstendamm ligt de Fasanenstrasse. Een klein straatje met een verzameling antiquars en galleries in het duurdere (understatement) segement. maar hier ook het Literatur haus en het Käthe Kollwitzmuseum.
Käthe Kollwitz is bekender van haar grafiek, maar haar beelden ziin even aangrijpend.
Het literaturhaus had die novemberdagen de Nederlandse en Vlaamse literatuur in de schijnwerpers gezet.
Nederlandse en Vlaamse Literatuur in het Literaturhaus
Het literatur café is ook de moeite waard. Het is gevestigd in een gebouw met veel historie. Moet u maar even googelen. Hier een lekker kopje koffie met een taartje gegeten. Op twee tegenover elkaar liggende muren twee schrijversportretten. Aan de ene muur Menno ter Braak:” Mein ich ist wie auch mein Schreiben eine Form der Polemik”
Menno ter Braak
Aan de andere muur Kurt Tucholsky: “Jedes Glück hat einen kleinen Stich”, uit het gedicht “Das Ideal” van hem. Hier een link naar de volledige tekst van Das Ideal. Beiden weerden zich fel tegen de opkomst van het Nationaal Socialiisme. Ze hebben elkaar nooit ontmoet, maar volgens het literaire tijdschrift de Parelduiker hadden ze wel waardering voor elkaar.
Das Ideal
De schilderijen in het Wintergarten cafe zijn van de Duitse Urban Artist El Bocho. Dit geeft mij een mooi bruggetje naar de de grote hoeveelheid Street Art die in Berlijn te vinden is. Uiteraard moet je langs bij de East Side Gallery.
Beschadigung und Verunreinigung ist untersagt und wird bestraft
Met de U-bahn naar het station Warschauerstrasse en dan een paar minuten lopen naar de oever van de Spree. Iconisch is de muurschildering van de kussende Honecker en Breznev. Het is wel ironisch dat graffiti tegen graffiti beschermd moet worden door hoge hekken.
Mein gott hilf mir diese tödliche liebe zu überleben
De East Side Gallery is zwaar toeristisch, maar mag toch niet ontbreken in een bezoek aan Berlijn.
Time Bomb
Wat authentieker, of misschien is rafeliger het betere woord, is het gebiedje dat op 10 minuten lopen ligt, nl de Urban Spree met de Urban Spree Gallery. Hier leuk ronddwalen en rustig de overal aanwezige streetart bekijken. In de Urban Spree Gallery zijn fotoboeken en originele werken te koop en is er ook een wisselende tentoonstelling.
Urban Spree
Urban Spree Gallery
Wieder da
Na deze “Kunst der Gegenwart”in overtreffende zin, aan het einde van mijn bezoek toch ook maar even als antidosis een bezoek aan het Altes Museum. Begin van het jaar had ik van Isa Genzken de tentoonstelling: Mach Dich hübsch! In het Stedelijk in Amsterdam gezien met haar replicas van het hoofd van Nefertiti. Nu dus de gelegenheid waargenomen The real thing te zien. Er mocht niet gefotografeerd worden, dus u moet het met de banner doen die buiten het museum hing. Wel nog een aantal andere voorwerpen in dit mooie museum. Voor de rest van de musea op het Museuminsel had ik helaas geen tijd. Maar ja, Berlijn heeft meer dan 180 musea, dus een goede reden nog eens terug te komen.
Altes Museum
Altes Museum Banner het hoofd van Nefertiti
Het Altes Museum heeft vele hoogtepunten, het hoofd van Nefertiti is er een, maar de goudschat die Heinrich Schliemann in Griekenland opgroef is er zeker ook een. Hierr het neksieraad.
Altes Museum, goudschat van Schliemann
Het einde van drie dagen Berlijn. Hopelijk niet de laatste keer.
Wilt u terug naar deel 1, klik dan hier
door Henk | jan 30, 2017 | Alle Berichten, Blog, Stad |
Berlijnse beer
Van 9 tot 11 november 2016 had ik mezelf getrakteerd op een reisje naar Berlijn.
In Berlijn, meer dan in andere steden, ligt de geschiedenis steeds om de hoek. De wereldoorlogen, de muur, je kunt er niet omheen als je in Berlijn bent.
Theater am Kurfurstendamm
Muur 1989
En 9 november is dan ook nog een bijzondere dag omdat op die dag in 1989 de muur viel. O ja en ook de kristalnacht plaatsvond in 1938. 9 november is dan tenslotte ook nog de dag dat Donald Trump werd gekozen als President van de Verenigde Staten. Alle drie gebeurtenissen die zichtbaar waren tijdens mijn Berlijnse verblijf.
Trump voor Ambassade VS
Niet alleen bevroren geschiedenis, maar ook continuïteit. Als je bijvoorbeeld naar het Literaturhaus in de Fasanenstrasse gaat, zie je zowel je zowel historie als een modern, hedendaags café.
Maar Berlijn is ook een bruisende levendige stad, volop in ontwikkeling en met een bloeiende ‘tegencultuur’ Op plekken als de Urban Spree, rond het station Warschauerstrasse of oevers van de Spree vind je daar veel voorbeelden van.
Kunst uit de automaat
Cafe Berlijn
Om deze blog leesbaar te houden heb ik hem opgedeeld in tweeën. Eerst de Muur en de Neue Synagoge.
De muur
Mijn eerste politieke herinneringen, de muur in 1961, de Cuba-crisis in 1962 en de toespraak van President Kennedy in juni 1963 (en natuurlijk later in november de moord op hem). Maar de muur dus. In de nacht van 12 op 13 augustus 1961 werd met de bouw begonnen. Sinds het einde van de tweede wereldoorlog waren er al de sectoren in Berlijn die door de grenspolitie werden bewaakt, maar dit was niet waterdicht. Er waren voortdurend Duitsers die van het Russische / DDR gedeelte vluchten naar het westen en er was ook veel smokkel. Smokkel die schadelijk was voor de Oost-Duitse planeconomie.
Muur doorkijk van Oost naar West
De muur was niet een simpele rij beton, maar een heel systeem met twee rijen, een stuk niemandsland, wachttorens etc.
Op 9 november 1989, na 28 jaar voor heel veel ellende te hebben gezorgd, viel de muur weer. Dit werd ingeluid door een persconferentie van Gunter Schabowski, op dat moment een van de meest vooraanstaande DDR politici. Hij meldde dat Oost-Duitse burgers vrij van oost naar west konden reizen. De persconferentie vond plaats rond 19.00 uur en de grenswachten wisten niet hoe hiermee om te gaan. Maar rond 12.00 uur ’s avonds werden de grensovergang Bornholmerstrasse daadwerkelijk geopend en was de val van de muur een feit.
Die Ereignismarken is een serie van metalen plaatjes in de grond met een nummer. Als je het nummer opzoekt op de speciale website, kom je te weten wanneer hier een vluchtpoging plaatsvond. Google maar op C394, die Ereignismarken.
Het Nordstation was een spookstation in de Ubahn. Bij de splitsing was dit West-Duitse station gelegen aan de Oost-Duitse Ubahn. Het werd met hekken afgesloten en dichtgemetseld. Nu is het uiteraard weer een werkend Ubahn station.
Fotomuur met slachtoffers.
Deze blog is geen les geschiedenis, zo heb ik niet geschreven wat aan de val van de muur voorafging. Uiteraard kwam deze val niet uit de lucht vallen.
Neue Synagoge in de Oranienburgerstrasse
Neue Synagoge
Ook het volgende gedeelte over de Kristalnacht, behandelt maar een heel klein aspect. Een klein aspect, maar wel de grote persoonlijke moed van een enkele man tijdens deze nacht, die officieel de geschiedenis is ingegaan als de Reichs Pogromnacht van 9-10 november. Het was een zorgvuldig door de SA geregisseerde aanval op de joodse gemeenschap en instellingen.
De Neue Synagoge in de Oranienburgerstrasse stond al in brand, toen Polizei-oberleutnant Wilhelm Krützfeld ingreep. Hij beval de brandweer het vuur te blussen. De brandweer had van hogerhand de opdracht juist geen Synagogen te blussen, maar Krützfeld beriep zich op de monumentenstatus van het gebouw en zo werd het vuur toch geblust en de synagoge bleef bewaard. Later toch zwaar beschadigd door de bombardementen op Berlijn, maar dat er nu nog een groot gedeelte staat is te danken aan de “Zivilcourage” van een enkele man. In 1943 ging hij wegens ‘gezondheidsproblemen’ met pensioen, maar in 1947 trad hij weer in dienst bij de politie.
Krutzfeld in den Ruhestand
De Neue Synagoge werd dus in 1938 licht beschadigd, maar in 1943 zwaar beschadigd door de geallieerde bombardementen. In 1958 werd de ruïne voor een groot deel afgebroken en waren er zelfs plannen het geheel tegen de grond te gooien. Maar dat stopte en in 1988 werden er plannen in gang gezet om tot een gedeeltelijke herbouw te komen. De feitelijke gebedsruimte aan de achterzijde van het gebouw is niet opnieuw opgebouwd, maar de karakteristieke koepel en voorgevel en voorzijde van het gebouw zijn gerestaureerd. Maar een naam blijft mij hierin bij: Wilhelm Krützfeld. Een moedig mens!
Neue Synagoge binnen
Het Holocaust Monument
Holocaust Monument
Het officiële Holocaust monument “Denkmal für die ermordeten Juden Europas” vlak achter de Brandenburger Tor. Het bestaat uit 2711 betonblokken en als je Berlijn bent, moet je daar naar toe. Juist nu, omdat er discussie is over het monument, voornamelijk geïnitieerd door een politicus van de AfD. Het is door de Amerikaanse architect Peter Eisenmann gebouwd. En draagt het motto van de Italiaanse schrijver, Primo Levi. Hij was zelf een overlever van Auschwitz. „Es ist geschehen, und folglich kann es wieder geschehen: darin liegt der Kern dessen, was wir zu sagen haben.“ Dus zoals gezegd, als je Berlijn bent, ga er heen, juist nu.
Verkiezing Donald Trump tot President van de Verenigde Staten
Ja dan die andere gebeurtenis op 9 november, dit keer 2016. Aan de andere zijde van de Brandenburger Tor ligt de ingang van de Amerikaanse ambassade in Berlijn. Op 9 november werd Donald Trump gekozen tot President van de Verenigde Staten. Mijn eerste wandeltocht deze morgen om te kijken of hier iets van was waar te nemen. Groepen reporters en cameramensen voor de ambassade op zoek naar reacties. Er was zelfs een bordkartonnen beeld van Trump voor het hek gezet (niet van echt te onderscheiden), en aan voorbijgangers werd commentaar gevraagd. Ook aan mij: ‘Wilde ik commentaar geven en sprak ik Duits” Dus Neeeuuuu….
Cameraploegen voor de Ambassade. Tegenover de ambassade ligt de Perrmanente Vertegenwoordiging van de EU. Ook daar werd om commentaar gevraagd.
Ik wilde geen commentaar geven, maar er waren genoeg andere vrijwilligers. Meneer Trump kijkt toe.
Na dit duistere eerste gedeelte van mijn blog over mijn bezoek aan Berlijn nu over naar deel twee, het lichtere deel. Klik hier voor het vervolg
