door Henk | apr 11, 2014 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Grutto Amstelland
Hoe gaat het eigenlijk met de Grutto?
Ons nationaal icoon voor de weidevogels. Als je door de polder rijdt zie je sommige weiden waar veel vogels zijn en sommige stukken waar het doodstil is. Kennelijk heeft dit veel te maken met het beheer door de boeren.
Kieviet Amstelland. Weidevogelstand afhankelijk van agrarisch beheer.
in de jaren 70 van de vorige eeuw was de grutto-stand in Nederland op zijn hoogtepunt. Daarna is het langzaam maar zeker steeds minder geworden. Oorzaak hiervoor waarschijnlijk Schaalvergroting, Intensieve Landbouw etc.
Grutto’s (en andere weidevogels) houden van grasland met verschillende hoogtes gras, van bemesting met ruige mest en van een hoge grondwaterstand. Intensieve landbouw, met grootschaligheid en snelgroeiend, turbogras biedt die omstandigheden vaak niet.
Gelukkig zijn er veel boeren die proberen door hun werkwijze de Grutto-stand te verbeteren. Het begon met het merken van nesten en er omheen maaien.
Grutto en Trekker. De boer doet al veel, uitgesteld maaien, grove mest, verhoging waterpeil in het voorjaar.
Dit voorzichtig maaien scheelde wel, maar zodra de kuikens op zoek gingen naar meer leefruimte of voedsel, moesten ze grote stukken gemaaid land over. Tot groot genoegen van reigers, kraaien en andere predatoren. Niet veel kuikens haalden de overkant.
Een volgende verbetering was uitgesteld maaien. Percelen werden overgeslagen om de weidevogels de kans te geven te nestelen en hun jongen groot te brengen. Hoewel dit al een aanmerkelijke verbetering was, leverde ook dit weer zijn eigen problemen op. Wat de boer uitkoos als geschikt perceel, was niet altijd wat de grutto’s en de andere weidevogels uitkozen.
Paartje Grutto’s. Om te nestelen geven ze de voorkeur aan een nat perceel met verschil in grashoogte.
Maar ook op het gebied van uitgesteld maaien zijn er nieuwe inzichten. Tellingen van nesten en vergelijking van de terreinomstandigheden, leerde dat de vogels een duidelijke voorkeur hebben te nestelen in de natte percelen van een terrein. Als de boer juist deze percelen na de broedperiode maait, hebben de vogels hier duidelijk baat bij.
Als de boer ook nog bereid is bij bepaalde percelen in het voorjaar het grondwater te verhogen, plas-dras te creëren heeft dit een extra effect. Hiervoor kunnen prima de pompen gebruikt worden die in de rest van het jaar gebruikt worden om het grondwaterpeil juist de andere kant op te reguleren. Dit betekent dan dat ook de sloten voller worden en dat kost wat stroken land.
Grutto slootkant Amstelland
Wat betekent dit voor de grasopbrengst later in het jaar? Immers de boer heeft ook nog een bedrijf te runnen en moet aan zijn rendement denken. Het blijkt dat de grasgroei niet negatief wordt beinvloed. Als het water later in het jaar weer de normale stand heeft, is de grasopbrengst weer gelijk.
Boer in Amstelland met Grutto. Dank aan de boeren!
De boeren hebben onze waardering en steun nodig hierbij. Zij zijn het immers die de maatregelen moeten nemen en de gevolgen nemen voor hun bedrijfsvoering. Gelukkig zijn boeren en ‘burgers’ hierbij eensgezind. In het Amstelland hebben de boeren de natuurvereniging ‘de Amstel’ opgericht. Deze vereniging ziet ook graag niet-boeren lid worden.
Agrarische Natuurvereniging de Amstel. http://www.anvdeamstel.nl/index2.html Wordt lid!
Een weide vol weidevogels is iets dat wij allen graag zien. Het icoon van de Nederlandse weide zouden wij toch niet graag willen missen.
Grutto in Tegenlicht
door Henk | mrt 15, 2014 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Heikikker
Blauwe kikkers. Ik had erover gelezen en wilde dat zelf wel eens zien. Tijdens de paarperiode worden de heikikkers blauw. Dat gebeurt meestal rond de laatste weken van maart, maar dit jaar door de milde winter waarschijnlijk eerder. Ik had al ruim van te voren geprobeerd uit te zoeken waar ik ze kon vinden. Dus afgelopen maandag op weg naar de Veluwe. Het was mooi, warm weer en inderdaad heikikkers! Kleiner dan ik dacht en niet zo mooi blauw als ik hoopte. En overal riet en pijpestro.
Dat was nog een hele toer om ze mooi in beeld te krijgen. Na wat te hebben rondgelopen en gefotografeerd besloot ik later in de week terug te komen, misschien waren ze dan blauwer.
Dinsdag en Woensdag lukte niet, maar Donderdag voor dag en dauw op. Het beloofde weer een prachtige, zonnige dag te worden. Dus rond half acht ter plekke en de fotospullen neergezet, maar nog geen kikker te zien.
Het was ijskoud, rond het vriespunt, mist over het water, het zonnetje kwam waterig op.
Ook na een halfuur en een uur wachten nog geen kikkers. Ik wist dat het fenomeen maar 2 tot 3 dagen duurde, zou het soms alweer over zijn voor dit jaar? Op internet is altijd veel informatie te halen, maar juist de kleine praktische dingen moet je zelf ervaren.
Ik besloot er maar het beste van te maken, de absolute rust en het prachtige gebied waren ook zonder kikkers de moeite waard.
Een beetje spelen met Bokeh.
Rond 11.00 besloot ik naar huis te gaan. Op de terugweg nog even naar een ander punt waar ik ze de maandag tevoren had gezien en zowaar, plotseling toch enkele heikikkers. Spullen weer uitgepakt. Terwijl ik aan het fotograferen was kwamen er steeds meer. Kennelijk moeten de kikkers opwarmen.
Parend, maar niet blauw
Dit exemplaar stak het pad over, op weg naar het water. De voorkant is blauwig, maar de achterzijde niet. Ik denk dat het blauwe al weer aan het verdwijnen was.
Na nog een tijdje wat plaatjes te hebben geschoten met een voldaan gevoel naar huis. En volgend jaar nog beter geprepareerd op pad.
De basis voor volgend jaar is met dit kikkerdril al weer gelegd.
Hoewel ze niet zo blauw waren als ik had gedacht, blijft het toch een unieke ervaring.
door Henk | sep 4, 2013 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Zonsopkomst
Wat is er mooier als ’s morgens vroeg op pad met je fototoestel. Begin september. Het was al een paar dagen mooi weer. Ik had de weersberichten goed in de gaten gehouden: Heldere, relatief koude nacht. Dat zou hoogstwaarschijnlijk wat grondmist opleveren en dauw, veel dauw! Dus om 6.30 op pad om bij zonsopkomst op mijn plek te zijn. Aangekomen bij het Naardermeer was de verleiding te groot om het weiland te fotograferen. Dan maar ietsje later bij de libellen.
De cadeautjes waren nog niet op. Op 10 meter afstand door opeens de kop op van een Ree. Het dier leek nog meer verrast dan ikzelf, 2 seconden en toen met enkele sprongen uit het zicht.
Ondertussen kwam de zon mooi rood op. Deze heidelibel stak prachtig af.
.
Maar ook deze zwarte heidelibel liet zich mooi fotograferen, in een bijna Rembrandtesk licht.
.
Een tenslotte waar ik voor gekomen was. Prachtig met de dauwdruppels op de vleugels.
Ik was meer dan tevreden.
door Henk | aug 12, 2013 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Boomkikkers
Al enige tijd was ik op zoek naar Boomkikkers. Ze hebben voor mij iets exotisch. Nederland is een kikkerland, maar kikkers in bomen is toch iets anders als kikkers in het water. Ze zijn beschermd en niet makkelijk te vinden.
Er zitten wat populaties in Limburg en in Overijssel. Sinds kort schijnen er ook een paar in de Amsterdamse Waterleiding Duinen te zitten. De locaties van de boomkikkers worden niet makkelijk gedeeld. Na wat uitgebreidere ‘desktopresearch’, een deftig woord voor veel Googelen, afgereisd naar Limburg. Het resultaat verderop in deze Blog. Ik ga zeker nog een keer terug, ze blijven me intrigeren.
Hier onder mijn persoonlijke favoriet. Ik heb deze groot (A2) laten afdrukken. Dit is ook degene die op de homepage van de website staat.
Tijdens de meeste fotos was het zonnetje niet te zien. Toen het zonnetje toch even doorkwam, kon ik onderstaande foto maken. Het kan beter, maar dan moet de zon wel meewerken.
