Dit jaar geen grote vakanties, maar wel wat korte uitstapjes. Bijvoorbeeld naar de Veluwe om te genieten van de herfst. Een huisje bij Hoenderloo is dan de ideale uitvalsbasis. Ik neem altijd wat voer mee voor mijn gevleugelde vrienden. Meteen bij aankomst wat voer gestrooid om te kijken of er belangstelling was en zowaar de koolmezen vlogen af en aan.
De tuintafel bewees goede diensten om dan maar een herfst-opstelling te maken om ze dan ook te fotograferen.
Koolmees
Naast de koolmezen bleken ook de boomklevers belangstelling te hebben en de andere ‘usual suspects’ zoals pimpelmezen en gaaien. Merels en vinken komen maar sporadisch op de tafel, die blijven liever op de grond.
Boomklever
Opeens gingen de koolmezen er vandoor en verscheen tot mijn verrassing een eekhoorn op de set. Hij of zij kwam regelmatig een nootje halen. Die werden niet gegeten, maar we zagen dat die meteen begraven werden als wintervoorraad. Leuk om te zien. Nadat er flink wat verstopt was (en door mij aangevuld) werd er ook gegeten.
Eekhoorn
Maar we waren ook gekomen om te wandelen. We hebben dit najaar nauwelijks storm gehad en daardoor blijven de bladeren lang aan de bomen. Dat levert mooie kleuren op. Nationaal Park de Hoge Veluwe is het ideale gebied om van deze mooie kleuren te genieten. Geen honden en als je zorgt dat je vroeg bent is het er erg rustig. Als er dan ook nog ochtendmist is, komt er een sprookjesachtige roze gloed over het landschap.
Laan in ochtendmist
Doordat je vroeg bent en het rustig is, heb je nu ook kans wild te zien. De bronst is afgelopen, de mannetjes hebben zich weer teruggetrokken en je maakt nu meer kans een roedel hindes te zien. Wij hadden een mooie ontmoeting.
Een vroege ontmoeting met een roedel Edelherten
Het schijnt dat we een droog najaar hebben gehad, ik begreep dat er in oktober nauwelijks Paddenstoelen waren. Nu is dat kennelijk ingehaald want ik heb er behoorlijk wat gezien. Ik heb vorig jaar een uitgebreide Paddenstoelen-gids gekocht om ze te leren herkennen, maar ondanks deze mooie gids herken ik eigenlijk nog maar steeds iets van vijf soorten. Hier hoort deze mooie Gele Koraalzwam bij. Maar veel verder ben ik niet gekomen, de andere twee van de foto: geen idee. Maar je kunt ook van Paddenstoelen genieten zonder ze bij naam te kennen. (denk ik dan maar).
Twee Paddenstoelen maar welke?
Tere onbekende schoonheid
Gele Koraalzwam
De drie dagen zijn voorbijgevlogen, maar met deze impressies blijft de herinnering bewaard.
Petten is een dorp in Noord-Holland, gelegen aan de Noordzee. De duinenrij is hier op zijn smalst en daardoor was Petten erg kwetsbaar in tijden van vloed. Het oudste dorp Petten wordt al vermeld rond 750. Maar het ‘officiële’ bestaan gaat terug tot 1300, Petten bi der Sipe. In 1421 tijdens de Sint-Elizabethsvloed (19 november, de naamdag van Sint-Elizabeth) is het dorp in zee verdwenen. Het werd weer opgebouwd, maar in 1625 verdween een gedeelte van Petten opnieuw in de zee. Eerst ruim honderd huizen. Vervolgens helemaal in 1792. Slechts een Kerk bleef behouden. De laatste keer tenslotte verdween Petten in de 2e Wereldoorlog, op last van de Duitsers als onderdeel van de werkzaamheden aan de Atlantikwall. Alleen het koloniehuis en een paar vakantiewoningen bleven dit keer gespaard. In 1946 werd begonnen met de wederopbouw van het dorp Petten zoals we dat nu kennen.
Van Hondsbossche Zeewering naar Hondsbossche duinen. Om de kwetsbaarheid van het achterland te verminderen werd in 1793 begonnen met de aanleg van de Hondsbossche zeewering. Tussen 1870 en 1873 nog eens extra versterkt met Basaltblokken. Dat is de Hondsbossche Zeewering zoals ik die kende. Ik was dan ook erg verbaasd toen ik in 2017 op de dijk was en de basaltblokken zocht. Het bleek dat dit gedeelte van de Noord-Hollandse kust was aangewezen als een van de “Zwakke Schakels”. Als versterking werden in 2013 en 2014 35miljoen kubieke meters zand opgespoten. Ondertussen zijn hier duinen ontstaan die dus nu de Hondsbossche duinen heten en Petten (en Nederland) weer een flinke tijd veilig moeten houden
.
Palendorp bij Petten
Het Palendorp. Nadat de werkzaamheden waren afgerond heeft de aannemerscombinatie “Van Oord – Boskalis” een monument geschonken. Het werd het Palendorp. Door middel van 160 palen wordt het in zee verdwenen dorp Petten gesymboliseerd. De lage palen voor de huizen en 9 heel hoge Palen die de kerk symboliseren. De Palen steken ook bij hoogwater nog boven de zeespiegel uit, vanwege de veiligheid. Tussen de hoge palen is ondertussen spontaan een schommel verschenen.
Palendorp met schommel
Het Palendorp is een geliefd uitstapje geworden voor een strandwandeling.
Palendorp met Spot (zo een hond hoort Spot te heten)
Op een buitenlandse website kwam ik een beschrijving tegen van de molens bij Kinderdijk en ik realiseerde me dat ik daar nog nooit was geweest. Terwijl het toch Unesco werelderfgoed is. Tijd om dit goed te maken. Eén keer per jaar zijn de molens een week lang ’s avonds verlicht en dat leek mij een mooie gelegenheid er naar toe te gaan en te proberen wat foto’s te maken. Het probleem is natuurlijk dat als je eerste bezoek ’s avonds is, je niet weet waar je moet staan en wat de mooiste fotolocaties zijn. Dat betekent dus eerst maar een verkenningsreisje. Op vrijdag met S. naar Kinderdijk.
Kaart Kinderdijk
Kinderdijk ligt in de Alblasserwaard, een polder ingeklemd tussen Lek en de Noord. Er staan 19 molens, 2 x 8 in twee molengangen (daarover straks meer) en 3 losse, een wipmolen “De Blokker” (bovenhuis met staart draaibaar, dus niet alleen de Kap) de Lage Molen en de Hoge Molen. De 16 van de twee molentochten zijn allemaal gebouwd rond 1738 – 1740. U herinnert zich van school vast nog wel Floris V, graaf van Holland. Hij was het die in 1277 inzag, dat als Holland effectief de Polders wilden beheren er een individueel belang overstijgend bestuursorgaan moest komen, liefst ook nog min of meer democratisch gekozen. (waarbij boeren later een vaste zetel kregen, de z.g. geborgde zetels, medeoorzaak van het huidige probleem van de huidige lage waterstanden). Dat werden dus de waterschappen en waar de waterschappen van de Alblasserwaard onder de eersten waren. De twee rijen molens werden dus gebouwd door het waterschap Overwaard en het waterschap Nederwaard.
Die molens moesten het water uit de Alblasserwaard wegpompen. Dat gebeurden in twee etappes. Eerst werd het water ongeveer 1.40 omhoog gepompt naar wateropvang, een z.g. Boezem. De twee molengangen in Kinderdijk pompen hun water naar de Boezem van de Overwaard en de Boezem van de Nederwaard. De individuele molens worden dan ook geïdentificeerd met Overwaard #3 of Nederwaard #5. Daarna wordt het water weggepompt naar de Lek.
Kinderdijk, Nederwaard #6
De vrijdag werd een verkenningstochtje. Het was aardig bewolkt, dus ideaal fotografen weer. Geen statief of zo mee, wat plaatjes uit de hand. Zelfs met een eigen Ruysdael-momentje, een prachtige Nederlandse lucht.
Kinderdijk, mooie Ruysdael lucht, hier Nederwaard #6
De stand van de wieken. U hebt vast wel eens gehoord dat de stand van de wieken een betekenis hebben. Hier heel beknopt. Als de wieken min of meer loodrecht staan heet dat de korte ruststand. De molen is bedrijfsklaar en kan zo weer aan de slag. De wieken van een molen draaien tegen de klok in. Als de meest lage wiek links van het midden voor de molen staat: Vreugdestand bv bij de geboorte van een Kind. Als je voor de molen staat en de meest lage wiek staat rechts voor de molen is dat de Rouwstand. Tenslotte de lange ruststand, als bv de molen gerepareerd moet worden, de wieken staan dan in een symmetrisch kruis.
We hadden de auto neergezet bij de Molenkade. De Molens van Kinderdijk staan aan openbaar toegankelijke wegen (niet voor auto, wel voor fietsers en voetgangers) en er is geen ‘entreegeld’ Er is wel een soort logische ingang bij de Molenstraat / Lekdijk, met een parkeerterrein en toegang tot het Kinderdijkmuseum. Wij stonden echter bij de Molenkade, waar je ongeveer 1 km loopt naar een bruggetje waar je het mooiste uitzicht hebt.
Vandaaruit nog wat rondgelopen en toen door naar de Lekdijk, waar we heerlijk geluncht hebben bij Grand Café “Buena Vista”, een lekkere Uitsmijter en goede koffie.
Toen op maandag terug met mijn fotovriendin. Ondanks de vele files onderweg waren we flink vroeg. De verwachting was, dat het erg druk zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. De plek die ik op vrijdag had bepaald was nog beschikbaar. Het is op de plaats waar je vijf Molens van de Overwaard mooi op rij hebt. De ultieme plek is een klein steigertje, maar die was al bezet. Nadat we onze spullen hadden neergezet begon het wachten. Een langzaam maar zeker werd het donkerder. En rond acht uur ging de verlichting aan. Eerst ging dat nog op in het daglicht, maar langzaam maar zeker kwam de verlichting beter tot zijn recht. Het wachten was op het z.g. Blauwe uurtje dat overigens slechts 30 minuten duurt, een periode waarin de hemel mooi blauw is en natuurlijke en kunstmatige verlichting mooi in evenwicht is. Het werd allengs drukker en de fotografen stelden zich in een mooi rijtje op.
Kinderdijk, Kijkrichting Overwaard, met molens Overwaard 5 t/m 9
Rond kwart voor negen werd het magische moment bereikt en kon ik de foto’s maken die ik in gedachten had.
Kinderdijk, hier de Molens Overwaard 5 t/m 9 in feestverlichting
Daarna werd het snel donkerder en was het mooie licht verdwenen . Nog even wat rondgelopen en gelukkig bood de bewolkte avondlucht nog wat mooie mogelijkheden.
Nog wat extra fotos gemaakt, maar het mooie licht was verdwenen
Rond half tien was het wel uit met de pret en konden we voldaan terug naar Badhoevedorp.
Deze molentocht smaakte naar meer, we hebben vlak in de buurt de Zaanse Schans, dus dat wordt het volgende fotoavontuur. Er zijn wel een paar fundamentele verschillen. Zo is de Zaanse Schans meer een soort openluchtmuseum. De molens zijn in het merendeel van elders naar hier verhuisd. Ook is het soort molens anders, bij de Zaanse Schans zijn het meer “Industriële” molens, een houtzaagmolen, een verfmolen etc. waar het bij Kinderdijk allemaal molens zijn met die zorgen voor het waterbeheer. Maar over de Zaanse Schans later meer. Nu hadden we een heel goed gevoel over Kinderdijk en we gaan zeker nog wel eens terug
Draußen ist das Wetter schrecklich. Der Sturm “Dennis” ist in den letzten Stunden vorbei gezogen, jetzt ist es etwas ruhiger, aber immer noch viel Wind und Regen. Allerdings keine Winterbedingungen, es scheint eher Herbst. Wir sind gerade von einer wundervollen Woche Wintersport im Stubaital zurückgekehrt. Im Dorf Neustift finden Sie Naturresort Forster. Dieses Resort ist seit einiger Zeit unser Lieblingshotel für Wintersport. Ein schöner Komplex mit guten, geräumigen Zimmern. Eine ausgezeichnete Küche mit jeden Tag einer großartigen Speisekarte, oft mit separaten Buffets als Vorspeise oder köstlichen Desserts. Das Personal ist sehr freundlich. Es gibt gute Einrichtungen wie einen weitläufigen Wellnesskomplex, in dem Sie nach einem anstrengenden Tag entspannen können. Wenn Sie einen Blick auf ihre Website werfen möchten, ist hier die Web-Adresse:
https://www.hotel-forster.at/en
Aber wir sind gekommen, um im Schnee spazieren zu gehen und im Tal selbst war es ein bisschen schwierig.
Das Wetter war hier viel zu warm. Es gab Schnee, aber nicht genug für diese Zeit. Bei Tagestemperaturen von 7 bis 8 Grad hätte das nicht anders sein können. Dies bedeutet, dass die Schneegrenze ziemlich hoch sein wird. Für Skifahrer ist das jedoch kein Problem, es gibt hier genügend Lifte und Seilbahnen, die Sie hoch genug bringen. Es gibt auch immer den Stubaier Gletscher, der das ganze Jahr über die Möglichkeit zum Skifahren bietet. Dafür sind wir aber nicht gekommen, wir wollten im Schnee spazieren gehen und konnten unter der Woche etwas weniger als sonst machen. Aber der Schneemangel im Tal wurde durch den höheren Schnee ausgeglichen, und so haben wir ihn gut genutzt.
Wir waren bereits im Oktober 2018 hier, natürlich unter sehr unterschiedlichen Wetterbedingungen. Einen ausführlicheren Bericht finden Sie in diesem Blog unter https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/.
Vorerst nur einige Bilder als Eindruck von der Atmosphäre
Nederlandse tekst aan de onderzijde van deze blog.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs manchmal schönes Wetter und manchmal stark bewölkt, es wird schneien Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik. Neustift, Kirche Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
Buiten is het gruwelijk weer. De storm ‘Dennis’ is de afgelopen uren overgetrokken, het is iets rustiger, maar nog veel wind en regen. Geen echter winterse omstandigheden, het lijkt meer herfst. We zijn net terug van een heerlijk weekje wintersport in het Stubaital. In het dorpje Neustift ligt daar Naturresort Forster. Dit resort is al een tijdje ons favoriete hotel voor de wintersport. Een mooi complex met fijne ruime kamers. Een uitstekende keuken, met iedere dag een geweldig menu, vaak met aparte buffetten voor voorgerechten of voor heerlijke toetjes. Het personeel is uiterst vriendelijk. Er zijn goede voorzieningen zoals een uitgebreid wellness-complex, waar je na een dag vermoeiend wandelen heerlijk kunt relaxen. Als u een kijkje wilt nemen op hun website, hier is het adres:
https://www.hotel-forster.at/en
Maar we kwamen dus om te wandelen in de sneeuw en in het dal zelf was dat wat moeilijk.
Het weer was ook hier wel van slag, veel te warm. Er lag wel sneeuw, maar te weinig voor deze periode. Dat kon ook eigenlijk niet anders met dagtemperaturen van 7 a 8 graden. Dat betekent hier, dat de sneeuwgrens aardig hoog komt te liggen. Voor de echter skiërs is dat geen probleem, er zijn hier genoeg liften en kabelbanen die je hoog genoeg brengen. Ook is er altijd nog de Stubaier Gletscher die de mogelijkheid biedt het hele jaar te skiën. Maar daar waren wij niet voor gekomen, wij wilden wandelen in de sneeuw en dat hebben we dus gedurende de week iets minder dan normaal kunnen doen. Maar het tekort aan sneeuw in het dal wel gecompenseerd door de sneeuw hogerop en daar hebben we dus goed gebruik van gemaakt.
In Oktober 2018 waren we hier ook al, uiteraard onder heel andere weersomstandigheden. Een uitgebreider verslag kunt u in deze Blog lezen https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/
Voor nu alleen nog wat plaatjes als sfeerimpressie
Friday morning, a rainy day and the forecast was rain for the rest of the day. In the morning Wilco gave a presentation about the way he looks at photography. Very enlightening, but then I was already impressed by his work. Often very minimalistic, but the more simple it looks the more difficult it is. My personal saying is that I am not good enough yet to do simple photographs.
In the afternoon it seemed that we were going to have a dry moment, so out to Glen Etive. Through this glen runs the River Etive with again many waterfalls. It was real stormy and also Friday the 13th so the recipe for trouble. I had set the tripod and camera in position for the shot below and then all of a sudden the wind blew my camera over. Damage to the camera and to the lens….. Fortunately (…) my camera was still fully functional, only damage to the outside. Same for the lens, but nevertheless not my finest moment.
River Etive waterfall
The Photo of the River Etive turned out to be one of my favourites and the camera will be fixed soon. So hopefully the memory will be only the nice shot and the rest will be forgotten.
After a small poll we decided to head for Castle Stalker, approx 40 kilometres north of the town of Oban on the Scottish west coast. If you are interested in the history and background of the castle, click here. The castle is fully surrounded by the water of Loch Laich. We started with some classic pictures and part of the group went for a shot out of the water. I found out that my boot was leaking so went back to the dry land. I packed my stuff and sat down waiting for the others. But then it turned out that my photo colleagues had a little more patience and were still waiting for better light. So i was watching them and hoping they were done.
Stalker Castle with dull light
At that moment, the clouds broke open and a small streak of pink light was coming through. So rush my gear out and the pink was now more than a streak. I had to work fast, as this light was only a couple of minutes there. When gone the sky was evening-blue. But I had my shot, thanks to their patience.
Stalker Castle at sunset
A nice close to end of this day despite some bad luck earlier. Satisfied, we returned around 19.30 to the Glencoe Inn.
Saturday, our last full day. The Three Sisters had been on the agenda for the whole week, but circumstances were not good enough. Today another attempt. When we arrived at the plateau with a nice view, we once more noticed that the area is very popular. Another fototour was coming towards us. Unfortunately they parked their bus right in the direction of where we were going to take our photos. It was the same group that we had seen the day before in Glen Etive, those Dutchmen, you find them everywhere.
Three Sisters
They took their shots, and then stayed there for a while doing lots of Smalltalk before they finally disappeared. Yes the life of a hobby photographer is not easy…..
Glencoe Lost Valley
At the end of the morning the weather changed and then we went for a nice location with the River Coe in front of us and the Bidean Nam Bian as the backdrop (Gaelic for pinnacle of the hills – Bidean is the highest mountain in Argyll). A silver River running through the unspoiled landscape. Hoping was for a couple of rays of sunshine, and eventually that happened.
Meandering River Coe with Bidean Nam Bian as backdrop
At midday we were all wet and cold and longing for coffee so headed for the Kings House Hotel. Again a herd of deer was coming close to the Van, but no nice pics this time, as I was in the back of the Van, but the view and the memory is there.
As the rain was pouring, we decided to do a ‘bus tour’ through Glen Etive. Some beautiful views and the landscape changed. More trees and lush green shrubs. Occasionally we spotted some deer. I did not bring long lenses, that is for next time. As the rain did not stop we returned to the Glencoe Inn to do some editing and had a final evening discussion over our photos.
Rain in Glen Etive
Next day was a travel day back to Amsterdam where we had our final goodbye. It was a very nice tour, in good company and excellent photographic guidance and support. Thanks to my photomates, Liesbeth, Elena, Marianne, Sandra, Dave, Quinten and finally our Guru, Wilco Dragt.
Approx. 13.30 the Van entered Glen Coe. The First thing that I noticed was the abundance of small waterfalls coming down from the Mountains. Water was running everywhere.
Glencoe near Loch Achtriochtan
Our location for the next 5 days was the Glencoe Inn, only a couple of miles away. In my head I heard the song “Chì mi na mòrbheanna” ( I see the big Mountains) by the Rankin family, so perfectly depicting the feeling that I had seeing this beautiful scenery.
My journey had started that morning at 05.00 at Schiphol Airport, where I met the rest of the Group. We were going on a fototrip to Glencoe in Scotland, organized by “Nordic Vision”, a small travel agency specialized in fototours. 7 enthusiast photographers and a professional photographer as tour leader. On the way to the airport the Taxi driver remarked that I was obviously not going to Scotland for the nice weather. I replied that I indeed did not expect sunshine, but that the worst thing that could happen was a week full of rain and plain, solid grey skies. Exactly that seemed to be going to happen when we arrived at Glencoe.
Glencoe, Three Sisters
Next morning, we headed first thing to the photographic hotspot in the Glen, which is a waterfall in the River Coupall with the Buachaille Etive Mòr (Gaelic for “big shepherd of Etive) as a backdrop. The highest peak of the Buachaille Etive Mòr is the Stob Dearg (Red Peak). Here pictured with its top covered in fifty shades of grey. The waterfall itself was very wild due to the heavy rainfall.
River Coupall with the Stob Dearg of the Buachaille Etive Mor
A not so common spot was a few hundred meters away, where the River Coupall meets the River Coe. The autumn colours were very nice and gave me some good Photo opportunities, both in colour and in black and white.
River Coupall meets River Coe
By this time there was a desperate need for hot coffee and went to the Glencoe mountain ski resort. There was a big film crew on the parking lot with many trucks. Apparently a movie was being shot for Netflix. We had wondered all morning where the heavy traffic came from, this was the answer.
After the coffee we went for Rannoch Moor. Our photo target was Loch Ba. Loch Ba can deliver some nice pic’s of a tranquil water surface with nice reflections of the sky or some bullrush with background lighting. None of this today. Again due to the heavy rainfall the water level made the rush invisible, and the wind was dealing with the reflections. So only one picture of Loch Ba.
Loch Ba
The A82 is the main road from Glasgow into the western Highlands. Lots of lorries and other traffic. Obviously the road was not built with the lorries in mind. Some of the bridges were too small for two lorries to pass, as a result broken mirrors everywhere. It took me only 5 minutes to gather 5 or 6 mirrors.
Broken Mirrors
On Thursday we went to another well known place, Black Rock cottage. The rain had changed from a drizzle into a real downpour and wiping our lens was hopeless, as the rain came almost horizontal towards us. So wiping, a quick picture and then the lens was full of raindrops again. I had no high hopes for the photos of Black Rock cottage, but a sudden rainbow was an unexpected bonus.
Blackrock cottage
Notice also the Mountains behind the cottage in the next pic and compare them to the one with the rainbow. No Mountains visible…. Not mist, but low hanging rainclouds. The (in)famous Glencoe weather.
Blackrock cottage with mountains visible
Our coffee spot this morning was Kings House hotel. Raymond B, my Scottish friend did send me a pic of a deer that he had taken there and indeed, a small Group was also present this morning. I think the innkeeper feeds them, not scared by us at all.
Deer near Kings House Hotel
Our next stop would have been the Three Sisters, but that would have meant photographing straight into the rain, so a slight change of plan. Wilco had marked a nice space in the woods near the village and there was some shelter from the trees. This turned out to be a very good place to take some nice close-ups of the wild stream.
River Coe, Close up
Close up river Coe
This is the moment for a small intermezzo and telling about another thing here in Glencoe. That is the Glencoe massacre. It happened early 1692. The Clan MacDonald had given hospitality in their homes to the Campbell’s. Early in the morning, the Campbell’s slaughtered their hosts. Women and children escaped into the Mountains, where they starved and died of the cold in the harsh conditions. The reason for what now is called the Massacre of Glencoe was that the MacDonald clan did not swear loyalty in time to the new Protestant monarch, William the III.
Sir Walter Scott, the famous Scottish writer made a poem about the massacre that was put to Music by Beethoven. Not as part of his Scottish songs, but as part of his Irish songs. Lyric and link to Spotify by clicking here. But even till this moment the emotions can run high on this. North Sea Gas, a Scottish band has recorded a more modern version, the same as the Scottish folk band the Corries. Again, click here for text and link to Spotify:
