Draußen ist das Wetter schrecklich. Der Sturm “Dennis” ist in den letzten Stunden vorbei gezogen, jetzt ist es etwas ruhiger, aber immer noch viel Wind und Regen. Allerdings keine Winterbedingungen, es scheint eher Herbst. Wir sind gerade von einer wundervollen Woche Wintersport im Stubaital zurückgekehrt. Im Dorf Neustift finden Sie Naturresort Forster. Dieses Resort ist seit einiger Zeit unser Lieblingshotel für Wintersport. Ein schöner Komplex mit guten, geräumigen Zimmern. Eine ausgezeichnete Küche mit jeden Tag einer großartigen Speisekarte, oft mit separaten Buffets als Vorspeise oder köstlichen Desserts. Das Personal ist sehr freundlich. Es gibt gute Einrichtungen wie einen weitläufigen Wellnesskomplex, in dem Sie nach einem anstrengenden Tag entspannen können. Wenn Sie einen Blick auf ihre Website werfen möchten, ist hier die Web-Adresse:
https://www.hotel-forster.at/en
Aber wir sind gekommen, um im Schnee spazieren zu gehen und im Tal selbst war es ein bisschen schwierig.
Das Wetter war hier viel zu warm. Es gab Schnee, aber nicht genug für diese Zeit. Bei Tagestemperaturen von 7 bis 8 Grad hätte das nicht anders sein können. Dies bedeutet, dass die Schneegrenze ziemlich hoch sein wird. Für Skifahrer ist das jedoch kein Problem, es gibt hier genügend Lifte und Seilbahnen, die Sie hoch genug bringen. Es gibt auch immer den Stubaier Gletscher, der das ganze Jahr über die Möglichkeit zum Skifahren bietet. Dafür sind wir aber nicht gekommen, wir wollten im Schnee spazieren gehen und konnten unter der Woche etwas weniger als sonst machen. Aber der Schneemangel im Tal wurde durch den höheren Schnee ausgeglichen, und so haben wir ihn gut genutzt.
Wir waren bereits im Oktober 2018 hier, natürlich unter sehr unterschiedlichen Wetterbedingungen. Einen ausführlicheren Bericht finden Sie in diesem Blog unter https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/.
Vorerst nur einige Bilder als Eindruck von der Atmosphäre
Nederlandse tekst aan de onderzijde van deze blog.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs manchmal schönes Wetter und manchmal stark bewölkt, es wird schneien Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik. Neustift, Kirche Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
Buiten is het gruwelijk weer. De storm ‘Dennis’ is de afgelopen uren overgetrokken, het is iets rustiger, maar nog veel wind en regen. Geen echter winterse omstandigheden, het lijkt meer herfst. We zijn net terug van een heerlijk weekje wintersport in het Stubaital. In het dorpje Neustift ligt daar Naturresort Forster. Dit resort is al een tijdje ons favoriete hotel voor de wintersport. Een mooi complex met fijne ruime kamers. Een uitstekende keuken, met iedere dag een geweldig menu, vaak met aparte buffetten voor voorgerechten of voor heerlijke toetjes. Het personeel is uiterst vriendelijk. Er zijn goede voorzieningen zoals een uitgebreid wellness-complex, waar je na een dag vermoeiend wandelen heerlijk kunt relaxen. Als u een kijkje wilt nemen op hun website, hier is het adres:
https://www.hotel-forster.at/en
Maar we kwamen dus om te wandelen in de sneeuw en in het dal zelf was dat wat moeilijk.
Het weer was ook hier wel van slag, veel te warm. Er lag wel sneeuw, maar te weinig voor deze periode. Dat kon ook eigenlijk niet anders met dagtemperaturen van 7 a 8 graden. Dat betekent hier, dat de sneeuwgrens aardig hoog komt te liggen. Voor de echter skiërs is dat geen probleem, er zijn hier genoeg liften en kabelbanen die je hoog genoeg brengen. Ook is er altijd nog de Stubaier Gletscher die de mogelijkheid biedt het hele jaar te skiën. Maar daar waren wij niet voor gekomen, wij wilden wandelen in de sneeuw en dat hebben we dus gedurende de week iets minder dan normaal kunnen doen. Maar het tekort aan sneeuw in het dal wel gecompenseerd door de sneeuw hogerop en daar hebben we dus goed gebruik van gemaakt.
In Oktober 2018 waren we hier ook al, uiteraard onder heel andere weersomstandigheden. Een uitgebreider verslag kunt u in deze Blog lezen https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/
Voor nu alleen nog wat plaatjes als sfeerimpressie
In mijn vorige blog heb ik wat verteld over mijn reisjes naar Polen. Ik heb nog wat fotos over die ik zonder commentaar wil tonen, dus hieronder de “plaatjes zonder praatjes”
Het is kwart over zes in de ochtend en buiten is het nog donker. Als ik door het ruitje van mijn schuilhut kijk kan ik alleen wat donkere vlekken zien. Dan schakel ik mijn hoogste ISO stand op de camera in die als een soort nachtkijker gaat werken. Nu zie ik op mijn schermpje wat die donkere vlekken zijn. Twee buizerds aan hun ontbijt. Mooi, maar niet waar we voor gekomen zijn. We zijn hier om zeearenden te zien en te fotograferen. “Hier” is het Gostynin-Włocławek Krajobrazowi Park in het midden van Polen bij de plaats Gostynin. Niet ver van de rivier de Wisla zit een groep Zeearenden die in de winter worden bijgevoerd. Een lokale fotograaf heeft er drie schuilhutten neergezet vanwaar je deze imposante vogels goed kunt bekijken en fotograferen. Maar het is natuur en je hebt de vogels niet aan een touwtje, dus of ze komen is nog maar de vraag. Het is niet erg koud geweest en er is ook nog voldoende ander voedsel te vinden. Spannend!.
Door de camera als nachtkijker te gebruiken zie ik twee buizerds voor de hut. Foto expres niet ontruist.
De Vogelhutten
Langzaam maar zeker wordt het lichter, zonsopgang is om 07.30, maar het zonnetje zelf gaat zich vandaag niet laten zien. Het wordt een sombere, grauwe dag. Niet echt ideale foto-omstandigheden dus. Ik heb mijn lange lens bij mij en daar heb ik toch wel wat licht bij nodig. Temeer daar die vogels ondanks hun grootte toch behoorlijk snel kunnen zijn, dus dat vraagt om korte sluitertijden. Nou uitdaging genoeg dus vandaag.
De eerste vogels verschijnen. Nog geen arenden, maar eksters, bonte kraaien en kauwen. Dus ik laat mijn camera maar wat warmdraaien met deze kraaiachtigen. Ik hoop op de komst van Raven, want dat zijn de metgezellen van de Zeearenden. Waarom is mij niet duidelijk, er is een soort liefde-haatverhouding tussen de twee vogelsoorten. In de loop van deze en de volgende dag zou ik steeds weer zien hou de Raven de Zeearenden weg probeerden te treiteren. Steeds van achter de staart van de arenden happen, maar wel zorgen dat je op tijd wegsprong. De staart en achtervleugels van de arenden waren er rafelig van. Maar toch hopen op de Raven die de voorbodes zijn van de Arenden.
De eerste vogels verschijnen, maar nog geen Raven laat staan Arenden
Waarom hebben Raven en Zeearenden een haat-liefde verhouding? De raven pesten de Arenden
Het lange wachten begon. Dan rond half tien de eerste Raaf daar nog een en nog een. Vrij snel was er een grote groep Raven op het veld. Een ook in de lucht de eerste Arend. Het veld wordt omzoomd door hoge bomen en de Arend ging daar zitten en speurde de omgeving af. Een vluchtje over het veld en opnieuw in een andere boom. En dan het moment waar ik op had gewacht. De Zeearend landde achter in het veld. Vandaar uit hipte hij of zij op een koddige manier naar het midden van het veld, waar bevroren brokken vlees waren neergelegd. Klik klik klik, die staat er erop. In de loop van de volgende uren vliegen er nog meer Arenden over, landen in de bomen en dalen soms af. Maar niet in grote aantallen. Het blijft bij enkelen. Ook een enkele schermutseling tussen de arenden, maar te ver weg om een behoorlijke foto te maken. Het blijft opletten geblazen, want zo is er een tijdje geen enkele activiteit, zo landt er opeens toch een grote vogel.
De eerste Raaf meldt zich
En dan meer Raven tt het tenslotte een hele groep is.
Een vluchtje van boom naar boom
De eerste Zeearend land op het veld
De arend huppelt koddig op ons af.
Dag twee begon net als dag een, maar nu was er beter weer voorspeld. De dag begon opnieuw grauw, maar rond 10 uur begon de lucht open te trekken. De vogels lieten zich gelukkig ook snel zien, nu had ik een paar uurtjes behoorlijk licht voordat de schaduwen te donker en het contrast te hoog zou worden. Ja het leven van een natuurfotograaf is niet makkelijk. Het geplaag van de raven bleek fascinerend. Ook vluchtbeelden met snelle sluitertijden waren nu mogelijk, maar het blijft toch heel lastig. Oefenen en nog eens oefenen. Uiteindelijk lukte het mij een aantal foto’s te maken waar ik zelf tevreden mee ben. Zo verstreek ook deze tweede dag. Ondanks het zonnetje was het opnieuw behoorlijk koud en uiteindelijk koelde ik weer behoorlijk af. Rond vier uur werden we opgehaald en kon ik terugkijken op een geslaagde fotodag.
Vechtende Zeearenden
Zeearend in vlucht
De laatste dag alweer. De weersvooruitzichten waren niet goed. Mistig en grauw, misschien zelfs regen. En inderdaad, tamelijk troosteloos weer. ’s Morgens lieten zich een of twee arenden zien maar die waren ook weer snel verdwenen. zonder vogels.
Zeearend liet zich even zien, maar verdween vrij snel weer
Zeearend in tegenlicht
Het lange wachten, zonder vogels. Het veld was helemaal leeg, op enkele eksters na. Heen en weer appen met Marcin: hoe is het daar; geen vogels; ook geen Raven?; Ook geen Raven; “is no good no Ravens”, dat hadden wij ondertussen ook begrepen. Rond drie uur maakten wij de balans op. Waardeloos weer, geen arenden. Tot plotseling de wolken openbraken en een waterig zonnetje zich liet zien. Een plotseling was daar op de tak voor de hut een arend. We hielden onze adem in. Na hem enige ogenblikken rust gegund te hebben en op de wand van de hut geklopt te hebben en ‘silence’ te hebben gefluisterd maar geklikt en geklikt en geklikt. Mooi tegenlicht, de zeearend die poept, de zeearend die een braakbal opgeeft. Een zeearend die weer wordt getreiterd door een Raaf, totdat het hem teveel wordt en hij geïrriteerd wegvliegt. Alles bij elkaar is het dan toch nog goedgekomen deze dag. Voldaan nemen we om vier uur afscheid van de hut en gaan we terug naar het hotel
Onlangs weer eens wat foto’s gemaakt vanuit een schuilhut.
Buizerd, let op het blauwe beschermingsvlies, half over zijn (of haar) oog.
En zoals bij de Sperwer in mijn vorige blog, was opeens de opwinding groot toen een Buizerd op de tak voor de hut neerstreek.
Buizerd op tak
Dit ging redelijk ‘ongemerkt’. mijn ervaring met de Sperwer was, dat het rond de hut opeens compleet stil werd, en dan was die Sperwer er opeens. Met de buizerd ging dat anders. De kleine vogels vlogen even normaal op maar kwamen vrijwel meteen weer terug. Ze hebben van de buizerd niets te duchten.
Na even de kat uit de boom gekeken te hebben, kwam de buizerd uit de boom en lande op een tak voor de hut.
Maar ook hier in eerste instantie uiterst waakzaam.
De dode duif die er lag werd met smaak uit elkaar geplozen.
Met het grauwe en naargeestige weer dat we deze winter hadden, schoot het fotograferen er een beetje bij in. We hadden ook wat mooie sneeuwdagen, maar helaas lukte het toen niet de natuur in te trekken. Maar zie daar opeens wat koude en zonnige dagen. Met Marga afgesproken maar weer eens een dagje “Fotohut” te doen. Deze keer werd het een hut in Overijssel. Moeilijke omstandigheden, er lag nog wat sneeuw en de achtergrond was aardig donker, dus de kans op uitgebeten witte plekken of een zwarte achtergrond.
Kuifmees
Ook is het is altijd afwachten wat zich aandient, koolmezen, vinken en de grote bonte specht zijn vaste gasten.
Koolmees
Vink – vrouw
Vink – man
Kuifmees
Grote bonte specht
Pimpelmees
Pimpelmees
En soms zit er een verrassing bij. Dus deze keer ook. Een Keep. Nog niet eerder gezien, maar ja ik ben dan ook geen ervaren vogelaar.
Keep
Keep
Keep
Plots is het stil voor de hut. Alle vogels verdwenen. Dan weet je dat het spannend wordt en inderdaad, het snoepje van de week, deze prachtige Sperwer.
Eerst even alles observeren van een tak:
Opeens is daar een mooie mannelijke Sperwer
Dan landen bij het plasje, maar nog steeds heel waakzaam.
Sperwerman blijft waakzaam en spiedende om zich heen kijken
Een fris bad
Badderende Sperwer
Tenslotte nog een laatste blik op de omgeving:
Sperwer
En vertrokken was meneer, het andere gevogeltje keerde langzaam weer terug en opeens kwam ook de zin in fotograferen weer terug, het fotoseizoen is weer begonnen.
Friday morning, a rainy day and the forecast was rain for the rest of the day. In the morning Wilco gave a presentation about the way he looks at photography. Very enlightening, but then I was already impressed by his work. Often very minimalistic, but the more simple it looks the more difficult it is. My personal saying is that I am not good enough yet to do simple photographs.
In the afternoon it seemed that we were going to have a dry moment, so out to Glen Etive. Through this glen runs the River Etive with again many waterfalls. It was real stormy and also Friday the 13th so the recipe for trouble. I had set the tripod and camera in position for the shot below and then all of a sudden the wind blew my camera over. Damage to the camera and to the lens….. Fortunately (…) my camera was still fully functional, only damage to the outside. Same for the lens, but nevertheless not my finest moment.
River Etive waterfall
The Photo of the River Etive turned out to be one of my favourites and the camera will be fixed soon. So hopefully the memory will be only the nice shot and the rest will be forgotten.
After a small poll we decided to head for Castle Stalker, approx 40 kilometres north of the town of Oban on the Scottish west coast. If you are interested in the history and background of the castle, click here. The castle is fully surrounded by the water of Loch Laich. We started with some classic pictures and part of the group went for a shot out of the water. I found out that my boot was leaking so went back to the dry land. I packed my stuff and sat down waiting for the others. But then it turned out that my photo colleagues had a little more patience and were still waiting for better light. So i was watching them and hoping they were done.
Stalker Castle with dull light
At that moment, the clouds broke open and a small streak of pink light was coming through. So rush my gear out and the pink was now more than a streak. I had to work fast, as this light was only a couple of minutes there. When gone the sky was evening-blue. But I had my shot, thanks to their patience.
Stalker Castle at sunset
A nice close to end of this day despite some bad luck earlier. Satisfied, we returned around 19.30 to the Glencoe Inn.
Saturday, our last full day. The Three Sisters had been on the agenda for the whole week, but circumstances were not good enough. Today another attempt. When we arrived at the plateau with a nice view, we once more noticed that the area is very popular. Another fototour was coming towards us. Unfortunately they parked their bus right in the direction of where we were going to take our photos. It was the same group that we had seen the day before in Glen Etive, those Dutchmen, you find them everywhere.
Three Sisters
They took their shots, and then stayed there for a while doing lots of Smalltalk before they finally disappeared. Yes the life of a hobby photographer is not easy…..
Glencoe Lost Valley
At the end of the morning the weather changed and then we went for a nice location with the River Coe in front of us and the Bidean Nam Bian as the backdrop (Gaelic for pinnacle of the hills – Bidean is the highest mountain in Argyll). A silver River running through the unspoiled landscape. Hoping was for a couple of rays of sunshine, and eventually that happened.
Meandering River Coe with Bidean Nam Bian as backdrop
At midday we were all wet and cold and longing for coffee so headed for the Kings House Hotel. Again a herd of deer was coming close to the Van, but no nice pics this time, as I was in the back of the Van, but the view and the memory is there.
As the rain was pouring, we decided to do a ‘bus tour’ through Glen Etive. Some beautiful views and the landscape changed. More trees and lush green shrubs. Occasionally we spotted some deer. I did not bring long lenses, that is for next time. As the rain did not stop we returned to the Glencoe Inn to do some editing and had a final evening discussion over our photos.
Rain in Glen Etive
Next day was a travel day back to Amsterdam where we had our final goodbye. It was a very nice tour, in good company and excellent photographic guidance and support. Thanks to my photomates, Liesbeth, Elena, Marianne, Sandra, Dave, Quinten and finally our Guru, Wilco Dragt.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs
manchmal schönes Wetter
und manchmal stark bewölkt, es wird schneien
Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik.
Neustift, Kirche
Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
