Nadat we onze fotosessie van de Weidebeekjuffer hadden beeindigd, wilden we nog op zoek naar andere soorten. Bij Meppel zijn wat vennetjes waar we hoopten uitsluipende Gevlekte Witsnuitlibellen te vinden. Deze zeldzame libel komt in Nederland voornamelijk voor in laagveengebieden, zoals de Wieden. In 2012 was er een ‘invasie’ uit het oosten en was de Gevlekte Witsnuit ook gesignaleerd buiten zijn normale leefgebied.
Wel wat huidjes, maar helaas bij de onderzochte vennen slechts een vers exemplaar. Deze lag tussen de vegetatie en was naar ons idee niet levensvatbaar. Dus geen succesvolle zoektocht.
Op naar de Wieden, waar we wel een flink aantal vonden. Ze waren nog aan het opwarmen en konden dus worden gefotografeerd. Geen bijzondere fotos, maar het was toch de moeite waard deze mooie en zeldzame libel te kieken.
Gevlekte Witsnuitlibel Smaragdlibellen in de Wieden, Mei 2014
Een andere soort die we hier aantroffen was de Smaragdlibel. Hier een mannetje en een vrouwtje. De Smaragdlibel is moeilijk te onderscheiden van de Metaalglanslibel, zeker voor een beginner zoals ik. Maar door het vroege tijdstip in het jaar is het waarschijnlijker dat het Smaragdlibellen zijn.
Hier ook nog een paring, zodat we ook in de toekomst kunnen blijven genieten van deze mooie libellen.
Paring Smaragdlibellen, De Wieden Mei 2014
We kwamen ook nog een Bruine Korenbout tegen.
Bruine Korenbout, De Wieden, Mei 2014
Tenslotte nog een huidje van een uitsluiper, welke libel dit is kan ik niet nagaan. ik vond het wel grappig hem hier bij te zetten. Al met al weer een geslaagde morgen. Onwijs vroeg op maar wel de moeite waard. En de Wieden is even een stukje rijden vanuit Badhoevedorp, maar ik maak dit tochtje binnenkort zeker weer eens heel vroeg in de morgen.
Fluitekruid is bij uitstek het symbool voor het voorjaar. Bij de libellen is de Weidbeekjuffer een typische voorjaarslibel. Die twee samen en het libelleneizoen is weer begonnen. Dus midden Mei onwijs vroeg op om in de buurt van Meppel een beekje op te zoeken waar ze beiden te vinden moeten zijn.
Mijn favoriete opname van de Weidebeekjuffer
Het is nog vroeg als we er aankomen, we hadden gehoopt op het eerste zonlicht door het fluitekruid. Helaas aan de oever waar het licht het moois zou zijn, was het fluitekruid gemaaid. Toch nog maar een aantal opnamen gemaakt, waarvan ik zelf de onderstaande het mooist vind.
Weidebeekjuffer Man close-up
Zoals zo vaak bij de dieren zijn de mannetjes het mooist, misschien wel de mooiste juffers die er in Nederland te vinden zijn.
Tenslotte dan ook nog een close-up van het mannetje met het geveerde steeltje van het fluitekruid. En dan volgend jaar nog maar eens proberen in het zachte ochtendlicht.
Met dank aan Johannes Klapwijk voor zijn tips en goede raad.
. .U heeft misschien wel eens van Halle in Belgie gehoord, meestal dan in de context van Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) als kiesdistrict. Een van de de hete politieke onderwerpen in Belgie. Vandaag gaat het over Halle als plaats waar het Hallerbos ligt.
Het Hallerbos ligt ten zo’s 35 km ten Zuid-Westen van Brussel De eerste vermelding van het Hallerbos vinden we in 686, wanneer de Merovingse Waltrudis het bos schenkt aan de abdij die zij oprichtte in Bergen (Mons).
In de 1e wereldoorlog worden bijna alle grote bomen door de Duitsers gerooid om oa het hout te gebruiken voor de loopgraven. In 1929 komt het bos in handen van de Belgische overheid, die in 1930 en 1950 herbebossing laat plaatsvinden. Dit is ook de reden dat het bos er relatief jong uitziet.
Het is een gevarieerd bos, maar het meest opvallende gedeelte is de gemeenschap van Eiken-Beuken gecombineerd met wilde hyacinten.
In het voorjaar kleuren deze ontelbare wilde hyacinten de bodem van dit bos hemelsblauw en uit alle delen van de wereld komen toeristen dit schitterende fenomeen bekijken.
Wilde Hyacint
Vriend Cees moest in Brussel zijn met hem afgesproken om mee te gaan. Hij naar zijn afspraak en ik naar het bos. Ik had gehoopt op een wat mistige ochtend met een zonnetje. Dat geeft dan een heel speciale sfeer. Helaas het waterige zonnetje was er wel maar geen spoortje mist. Maar het zonnetje leverde toch wel een wat dromerig beeld op.
Ochtendstemming Hallerbos
Hier en daar waren nog wat overgebleven bosanemonen te ontdekken.
Bosanemoon
En ook een enkele witte varieteit.
Witte Witte Hyacint
Maar de blauwe exemplaren zorgden voor een prachtig tapijt.
Hallerbos met jong Beukenblad
Het meest uitbundig in het gedeelte dat het Tranendal heet.
Tranendal – Hallerbos
Ondertussen was het zonnetje helemaal vertrokken en bleef er slechts een grijze hemel over. Tijd om wat te experimenteren.
Hallerbos experiment
Of misschien nog wat vager zo dat er slechts de illusie van een bos overblijft.
Hallerbos vervaagd
en dan tenslotte nog wat langere sluitertijden en in- en uitzoomen.
Hallesbos
Een prachtige dag en Cees, bedankt voor de lift. Dag Hallerbos!
De bosanemoon, ons fotografische knuffelbloemetje.
In het voorjaar kleuren de tuinen van buitenplaatsen wit van de velden met bosanemonen en wij fotografen trekken er dan massaal op uit om deze kleine tere bloemetjes vast te leggen.
..
De bosanemoon behoort tot de stinseplanten, voorjaarsbloeiers die op landgoederen en buitenplaatsen worden gevonden. De bosanemonen die ik hier laat zien, zijn gefotografeerd bij Kasteel Oud Poelgeest.
Kasteel Oud Poelgeest is een kasteel in Oegstgeest, vlak tegen Leiden aan. Het is tegenwoordig een conferentieoord. Eromheen ligt een mooie tuin, met onder de oude bomen de bosanemonen.
Ook een andere soort kan op Oud Poelgeest worden gezien, de gele bosanemoon.
Door het vroege voorjaar zijn de bloemetjes van de bosanemonen alweer verdwenen, maar de opvolger is nu in bloei, de Wilde Hyacint.
Wilde Hyacint
Wie nu nog bosanemonen wil zien moet heel snel zijn en goed zoeken, of anders wachten tot volgend jaar en het in de tussentijd met fotos doen
Ons nationaal icoon voor de weidevogels. Als je door de polder rijdt zie je sommige weiden waar veel vogels zijn en sommige stukken waar het doodstil is. Kennelijk heeft dit veel te maken met het beheer door de boeren.
Kieviet Amstelland. Weidevogelstand afhankelijk van agrarisch beheer.
in de jaren 70 van de vorige eeuw was de grutto-stand in Nederland op zijn hoogtepunt. Daarna is het langzaam maar zeker steeds minder geworden. Oorzaak hiervoor waarschijnlijk Schaalvergroting, Intensieve Landbouw etc.
Grutto’s (en andere weidevogels) houden van grasland met verschillende hoogtes gras, van bemesting met ruige mest en van een hoge grondwaterstand. Intensieve landbouw, met grootschaligheid en snelgroeiend, turbogras biedt die omstandigheden vaak niet.
Gelukkig zijn er veel boeren die proberen door hun werkwijze de Grutto-stand te verbeteren. Het begon met het merken van nesten en er omheen maaien.
Grutto en Trekker. De boer doet al veel, uitgesteld maaien, grove mest, verhoging waterpeil in het voorjaar.
Dit voorzichtig maaien scheelde wel, maar zodra de kuikens op zoek gingen naar meer leefruimte of voedsel, moesten ze grote stukken gemaaid land over. Tot groot genoegen van reigers, kraaien en andere predatoren. Niet veel kuikens haalden de overkant.
Een volgende verbetering was uitgesteld maaien. Percelen werden overgeslagen om de weidevogels de kans te geven te nestelen en hun jongen groot te brengen. Hoewel dit al een aanmerkelijke verbetering was, leverde ook dit weer zijn eigen problemen op. Wat de boer uitkoos als geschikt perceel, was niet altijd wat de grutto’s en de andere weidevogels uitkozen.
Paartje Grutto’s. Om te nestelen geven ze de voorkeur aan een nat perceel met verschil in grashoogte.
Maar ook op het gebied van uitgesteld maaien zijn er nieuwe inzichten. Tellingen van nesten en vergelijking van de terreinomstandigheden, leerde dat de vogels een duidelijke voorkeur hebben te nestelen in de natte percelen van een terrein. Als de boer juist deze percelen na de broedperiode maait, hebben de vogels hier duidelijk baat bij.
Als de boer ook nog bereid is bij bepaalde percelen in het voorjaar het grondwater te verhogen, plas-dras te creëren heeft dit een extra effect. Hiervoor kunnen prima de pompen gebruikt worden die in de rest van het jaar gebruikt worden om het grondwaterpeil juist de andere kant op te reguleren. Dit betekent dan dat ook de sloten voller worden en dat kost wat stroken land.
Grutto slootkant Amstelland
Wat betekent dit voor de grasopbrengst later in het jaar? Immers de boer heeft ook nog een bedrijf te runnen en moet aan zijn rendement denken. Het blijkt dat de grasgroei niet negatief wordt beinvloed. Als het water later in het jaar weer de normale stand heeft, is de grasopbrengst weer gelijk.
Boer in Amstelland met Grutto. Dank aan de boeren!
De boeren hebben onze waardering en steun nodig hierbij. Zij zijn het immers die de maatregelen moeten nemen en de gevolgen nemen voor hun bedrijfsvoering. Gelukkig zijn boeren en ‘burgers’ hierbij eensgezind. In het Amstelland hebben de boeren de natuurvereniging ‘de Amstel’ opgericht. Deze vereniging ziet ook graag niet-boeren lid worden.
Agrarische Natuurvereniging de Amstel. http://www.anvdeamstel.nl/index2.html Wordt lid!
Een weide vol weidevogels is iets dat wij allen graag zien. Het icoon van de Nederlandse weide zouden wij toch niet graag willen missen.
Gevlekte Witsnuitlibel, De Wieden, Mei 2014
Gevlekte Witsnuitlibel
Smaragdlibellen in de Wieden, Mei 2014
Paring Smaragdlibellen, De Wieden Mei 2014
Bruine Korenbout, De Wieden, Mei 2014
Libellenhuid
