Draußen ist das Wetter schrecklich. Der Sturm “Dennis” ist in den letzten Stunden vorbei gezogen, jetzt ist es etwas ruhiger, aber immer noch viel Wind und Regen. Allerdings keine Winterbedingungen, es scheint eher Herbst. Wir sind gerade von einer wundervollen Woche Wintersport im Stubaital zurückgekehrt. Im Dorf Neustift finden Sie Naturresort Forster. Dieses Resort ist seit einiger Zeit unser Lieblingshotel für Wintersport. Ein schöner Komplex mit guten, geräumigen Zimmern. Eine ausgezeichnete Küche mit jeden Tag einer großartigen Speisekarte, oft mit separaten Buffets als Vorspeise oder köstlichen Desserts. Das Personal ist sehr freundlich. Es gibt gute Einrichtungen wie einen weitläufigen Wellnesskomplex, in dem Sie nach einem anstrengenden Tag entspannen können. Wenn Sie einen Blick auf ihre Website werfen möchten, ist hier die Web-Adresse:
https://www.hotel-forster.at/en
Aber wir sind gekommen, um im Schnee spazieren zu gehen und im Tal selbst war es ein bisschen schwierig.
Das Wetter war hier viel zu warm. Es gab Schnee, aber nicht genug für diese Zeit. Bei Tagestemperaturen von 7 bis 8 Grad hätte das nicht anders sein können. Dies bedeutet, dass die Schneegrenze ziemlich hoch sein wird. Für Skifahrer ist das jedoch kein Problem, es gibt hier genügend Lifte und Seilbahnen, die Sie hoch genug bringen. Es gibt auch immer den Stubaier Gletscher, der das ganze Jahr über die Möglichkeit zum Skifahren bietet. Dafür sind wir aber nicht gekommen, wir wollten im Schnee spazieren gehen und konnten unter der Woche etwas weniger als sonst machen. Aber der Schneemangel im Tal wurde durch den höheren Schnee ausgeglichen, und so haben wir ihn gut genutzt.
Wir waren bereits im Oktober 2018 hier, natürlich unter sehr unterschiedlichen Wetterbedingungen. Einen ausführlicheren Bericht finden Sie in diesem Blog unter https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/.
Vorerst nur einige Bilder als Eindruck von der Atmosphäre
Nederlandse tekst aan de onderzijde van deze blog.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs manchmal schönes Wetter und manchmal stark bewölkt, es wird schneien Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik. Neustift, Kirche Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
Buiten is het gruwelijk weer. De storm ‘Dennis’ is de afgelopen uren overgetrokken, het is iets rustiger, maar nog veel wind en regen. Geen echter winterse omstandigheden, het lijkt meer herfst. We zijn net terug van een heerlijk weekje wintersport in het Stubaital. In het dorpje Neustift ligt daar Naturresort Forster. Dit resort is al een tijdje ons favoriete hotel voor de wintersport. Een mooi complex met fijne ruime kamers. Een uitstekende keuken, met iedere dag een geweldig menu, vaak met aparte buffetten voor voorgerechten of voor heerlijke toetjes. Het personeel is uiterst vriendelijk. Er zijn goede voorzieningen zoals een uitgebreid wellness-complex, waar je na een dag vermoeiend wandelen heerlijk kunt relaxen. Als u een kijkje wilt nemen op hun website, hier is het adres:
https://www.hotel-forster.at/en
Maar we kwamen dus om te wandelen in de sneeuw en in het dal zelf was dat wat moeilijk.
Het weer was ook hier wel van slag, veel te warm. Er lag wel sneeuw, maar te weinig voor deze periode. Dat kon ook eigenlijk niet anders met dagtemperaturen van 7 a 8 graden. Dat betekent hier, dat de sneeuwgrens aardig hoog komt te liggen. Voor de echter skiërs is dat geen probleem, er zijn hier genoeg liften en kabelbanen die je hoog genoeg brengen. Ook is er altijd nog de Stubaier Gletscher die de mogelijkheid biedt het hele jaar te skiën. Maar daar waren wij niet voor gekomen, wij wilden wandelen in de sneeuw en dat hebben we dus gedurende de week iets minder dan normaal kunnen doen. Maar het tekort aan sneeuw in het dal wel gecompenseerd door de sneeuw hogerop en daar hebben we dus goed gebruik van gemaakt.
In Oktober 2018 waren we hier ook al, uiteraard onder heel andere weersomstandigheden. Een uitgebreider verslag kunt u in deze Blog lezen https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/
Voor nu alleen nog wat plaatjes als sfeerimpressie
In mijn vorige blog heb ik wat verteld over mijn reisjes naar Polen. Ik heb nog wat fotos over die ik zonder commentaar wil tonen, dus hieronder de “plaatjes zonder praatjes”
Het is kwart over zes in de ochtend en buiten is het nog donker. Als ik door het ruitje van mijn schuilhut kijk kan ik alleen wat donkere vlekken zien. Dan schakel ik mijn hoogste ISO stand op de camera in die als een soort nachtkijker gaat werken. Nu zie ik op mijn schermpje wat die donkere vlekken zijn. Twee buizerds aan hun ontbijt. Mooi, maar niet waar we voor gekomen zijn. We zijn hier om zeearenden te zien en te fotograferen. “Hier” is het Gostynin-Włocławek Krajobrazowi Park in het midden van Polen bij de plaats Gostynin. Niet ver van de rivier de Wisla zit een groep Zeearenden die in de winter worden bijgevoerd. Een lokale fotograaf heeft er drie schuilhutten neergezet vanwaar je deze imposante vogels goed kunt bekijken en fotograferen. Maar het is natuur en je hebt de vogels niet aan een touwtje, dus of ze komen is nog maar de vraag. Het is niet erg koud geweest en er is ook nog voldoende ander voedsel te vinden. Spannend!.
Door de camera als nachtkijker te gebruiken zie ik twee buizerds voor de hut. Foto expres niet ontruist.
De Vogelhutten
Langzaam maar zeker wordt het lichter, zonsopgang is om 07.30, maar het zonnetje zelf gaat zich vandaag niet laten zien. Het wordt een sombere, grauwe dag. Niet echt ideale foto-omstandigheden dus. Ik heb mijn lange lens bij mij en daar heb ik toch wel wat licht bij nodig. Temeer daar die vogels ondanks hun grootte toch behoorlijk snel kunnen zijn, dus dat vraagt om korte sluitertijden. Nou uitdaging genoeg dus vandaag.
De eerste vogels verschijnen. Nog geen arenden, maar eksters, bonte kraaien en kauwen. Dus ik laat mijn camera maar wat warmdraaien met deze kraaiachtigen. Ik hoop op de komst van Raven, want dat zijn de metgezellen van de Zeearenden. Waarom is mij niet duidelijk, er is een soort liefde-haatverhouding tussen de twee vogelsoorten. In de loop van deze en de volgende dag zou ik steeds weer zien hou de Raven de Zeearenden weg probeerden te treiteren. Steeds van achter de staart van de arenden happen, maar wel zorgen dat je op tijd wegsprong. De staart en achtervleugels van de arenden waren er rafelig van. Maar toch hopen op de Raven die de voorbodes zijn van de Arenden.
De eerste vogels verschijnen, maar nog geen Raven laat staan Arenden
Waarom hebben Raven en Zeearenden een haat-liefde verhouding? De raven pesten de Arenden
Het lange wachten begon. Dan rond half tien de eerste Raaf daar nog een en nog een. Vrij snel was er een grote groep Raven op het veld. Een ook in de lucht de eerste Arend. Het veld wordt omzoomd door hoge bomen en de Arend ging daar zitten en speurde de omgeving af. Een vluchtje over het veld en opnieuw in een andere boom. En dan het moment waar ik op had gewacht. De Zeearend landde achter in het veld. Vandaar uit hipte hij of zij op een koddige manier naar het midden van het veld, waar bevroren brokken vlees waren neergelegd. Klik klik klik, die staat er erop. In de loop van de volgende uren vliegen er nog meer Arenden over, landen in de bomen en dalen soms af. Maar niet in grote aantallen. Het blijft bij enkelen. Ook een enkele schermutseling tussen de arenden, maar te ver weg om een behoorlijke foto te maken. Het blijft opletten geblazen, want zo is er een tijdje geen enkele activiteit, zo landt er opeens toch een grote vogel.
De eerste Raaf meldt zich
En dan meer Raven tt het tenslotte een hele groep is.
Een vluchtje van boom naar boom
De eerste Zeearend land op het veld
De arend huppelt koddig op ons af.
Dag twee begon net als dag een, maar nu was er beter weer voorspeld. De dag begon opnieuw grauw, maar rond 10 uur begon de lucht open te trekken. De vogels lieten zich gelukkig ook snel zien, nu had ik een paar uurtjes behoorlijk licht voordat de schaduwen te donker en het contrast te hoog zou worden. Ja het leven van een natuurfotograaf is niet makkelijk. Het geplaag van de raven bleek fascinerend. Ook vluchtbeelden met snelle sluitertijden waren nu mogelijk, maar het blijft toch heel lastig. Oefenen en nog eens oefenen. Uiteindelijk lukte het mij een aantal foto’s te maken waar ik zelf tevreden mee ben. Zo verstreek ook deze tweede dag. Ondanks het zonnetje was het opnieuw behoorlijk koud en uiteindelijk koelde ik weer behoorlijk af. Rond vier uur werden we opgehaald en kon ik terugkijken op een geslaagde fotodag.
Vechtende Zeearenden
Zeearend in vlucht
De laatste dag alweer. De weersvooruitzichten waren niet goed. Mistig en grauw, misschien zelfs regen. En inderdaad, tamelijk troosteloos weer. ’s Morgens lieten zich een of twee arenden zien maar die waren ook weer snel verdwenen. zonder vogels.
Zeearend liet zich even zien, maar verdween vrij snel weer
Zeearend in tegenlicht
Het lange wachten, zonder vogels. Het veld was helemaal leeg, op enkele eksters na. Heen en weer appen met Marcin: hoe is het daar; geen vogels; ook geen Raven?; Ook geen Raven; “is no good no Ravens”, dat hadden wij ondertussen ook begrepen. Rond drie uur maakten wij de balans op. Waardeloos weer, geen arenden. Tot plotseling de wolken openbraken en een waterig zonnetje zich liet zien. Een plotseling was daar op de tak voor de hut een arend. We hielden onze adem in. Na hem enige ogenblikken rust gegund te hebben en op de wand van de hut geklopt te hebben en ‘silence’ te hebben gefluisterd maar geklikt en geklikt en geklikt. Mooi tegenlicht, de zeearend die poept, de zeearend die een braakbal opgeeft. Een zeearend die weer wordt getreiterd door een Raaf, totdat het hem teveel wordt en hij geïrriteerd wegvliegt. Alles bij elkaar is het dan toch nog goedgekomen deze dag. Voldaan nemen we om vier uur afscheid van de hut en gaan we terug naar het hotel
Tijdens een van mijn bezoekjes aan een vogelobservatiehut had ik mijn hoop gevestigd op een mooie Buizerd of Sperwer. Ik had al wat foto’s gezien vanuit deze hut en de kans leek redelijk groot. Om de kans nog wat te vergroten was een dode (aangereden) duif neergelegd. Echter de verrassing kwam niet uit de lucht, maar van de grond. Ik zag vanuit mijn rechter ooghoek wat bewegen en draaide de camera langzaam naar rechts.
Boommarter duikt opeens op
Daar verscheen in mijn zoeker een een kop van … een boommarter. Dat was wel bijzonder. Dit was mijn tweede ontmoeting met een marter, de eerste keer was een Steenmarter op het dak van onze vakantiebungalow in de Extremadura. Dat was ’s nachts en uiteraard geen fotomogelijkheid. Maar nu dus een Boommarter. Nadat hij goed om zich heen had gekeken, klom hij op de boomstronk en nam een paar flinke happen van de duif.
Boommarter neemt flinke happen van de dode duif en sleept de rest mee.
Het overige gedeelte werd meegesleept naar een andere plek. Ik dacht hiermee dat de ontmoeting over was, maar even later verscheen hij weer. Kennelijk had het duifmaal hem dorstig gemaakt, want nu werd er gedronken.
Boommarter, het duifmaal maakt dorstig.
Na nog even mijn richting te hebben uitgekeken verdween hij in het bos.
Nog een keer opkijken en verdwenen was hij.
Wat teleurstelling over de roofvogels, maar toch met een voldaan gevoel over deze onverwachte ontmoeting ging ik naar huis.
Het is winter en veel vogels zijn naar hun overwinterings-gebieden. Door kou in het Noorden van Europa komen juist weer veel vogels deze kant op. Helaas hebben we momenteel niet dat mooie heldere winterweer, maar wel heel veel regen. Niet bepaald uitnodigend om er op uit te trekken. Dan maar het alternatief, een dak boven je hoofd. Oftewel een vogel-observatie hut. En hoewel met de bewolkte, grijze luchten het licht ook niet echt lekker is, kun je toch nog wel wat foto’s maken.
Hier wat impressies van mijn avonturen in diverse vogelhutten in Nederland. Geen uitgebreide teksten dit keer, enkel wat sfeerbeelden.
Zanglijster, vogelhut in Kalmthout
Zanglijster met meelworm, vogelhut in Kalmthout
Roodborst doet vliegoefeningen
Roodborst met weerspiegeling in vijver
Roodborst close-up
Jonge Merel, fotohut Huizen
Heggenmus
Winterkoning
Grote bonte specht, close-up
Drinkende vink
Ook in de Oostvaardersplassen heb je wat openbare observatiehutten. In een ervan kun je met wat geluk de Zeearend zien!
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs
manchmal schönes Wetter
und manchmal stark bewölkt, es wird schneien
Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik.
Neustift, Kirche
Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
