Draußen ist das Wetter schrecklich. Der Sturm “Dennis” ist in den letzten Stunden vorbei gezogen, jetzt ist es etwas ruhiger, aber immer noch viel Wind und Regen. Allerdings keine Winterbedingungen, es scheint eher Herbst. Wir sind gerade von einer wundervollen Woche Wintersport im Stubaital zurückgekehrt. Im Dorf Neustift finden Sie Naturresort Forster. Dieses Resort ist seit einiger Zeit unser Lieblingshotel für Wintersport. Ein schöner Komplex mit guten, geräumigen Zimmern. Eine ausgezeichnete Küche mit jeden Tag einer großartigen Speisekarte, oft mit separaten Buffets als Vorspeise oder köstlichen Desserts. Das Personal ist sehr freundlich. Es gibt gute Einrichtungen wie einen weitläufigen Wellnesskomplex, in dem Sie nach einem anstrengenden Tag entspannen können. Wenn Sie einen Blick auf ihre Website werfen möchten, ist hier die Web-Adresse:
https://www.hotel-forster.at/en
Aber wir sind gekommen, um im Schnee spazieren zu gehen und im Tal selbst war es ein bisschen schwierig.
Das Wetter war hier viel zu warm. Es gab Schnee, aber nicht genug für diese Zeit. Bei Tagestemperaturen von 7 bis 8 Grad hätte das nicht anders sein können. Dies bedeutet, dass die Schneegrenze ziemlich hoch sein wird. Für Skifahrer ist das jedoch kein Problem, es gibt hier genügend Lifte und Seilbahnen, die Sie hoch genug bringen. Es gibt auch immer den Stubaier Gletscher, der das ganze Jahr über die Möglichkeit zum Skifahren bietet. Dafür sind wir aber nicht gekommen, wir wollten im Schnee spazieren gehen und konnten unter der Woche etwas weniger als sonst machen. Aber der Schneemangel im Tal wurde durch den höheren Schnee ausgeglichen, und so haben wir ihn gut genutzt.
Wir waren bereits im Oktober 2018 hier, natürlich unter sehr unterschiedlichen Wetterbedingungen. Einen ausführlicheren Bericht finden Sie in diesem Blog unter https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/.
Vorerst nur einige Bilder als Eindruck von der Atmosphäre
Nederlandse tekst aan de onderzijde van deze blog.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs manchmal schönes Wetter und manchmal stark bewölkt, es wird schneien Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik. Neustift, Kirche Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
Buiten is het gruwelijk weer. De storm ‘Dennis’ is de afgelopen uren overgetrokken, het is iets rustiger, maar nog veel wind en regen. Geen echter winterse omstandigheden, het lijkt meer herfst. We zijn net terug van een heerlijk weekje wintersport in het Stubaital. In het dorpje Neustift ligt daar Naturresort Forster. Dit resort is al een tijdje ons favoriete hotel voor de wintersport. Een mooi complex met fijne ruime kamers. Een uitstekende keuken, met iedere dag een geweldig menu, vaak met aparte buffetten voor voorgerechten of voor heerlijke toetjes. Het personeel is uiterst vriendelijk. Er zijn goede voorzieningen zoals een uitgebreid wellness-complex, waar je na een dag vermoeiend wandelen heerlijk kunt relaxen. Als u een kijkje wilt nemen op hun website, hier is het adres:
https://www.hotel-forster.at/en
Maar we kwamen dus om te wandelen in de sneeuw en in het dal zelf was dat wat moeilijk.
Het weer was ook hier wel van slag, veel te warm. Er lag wel sneeuw, maar te weinig voor deze periode. Dat kon ook eigenlijk niet anders met dagtemperaturen van 7 a 8 graden. Dat betekent hier, dat de sneeuwgrens aardig hoog komt te liggen. Voor de echter skiërs is dat geen probleem, er zijn hier genoeg liften en kabelbanen die je hoog genoeg brengen. Ook is er altijd nog de Stubaier Gletscher die de mogelijkheid biedt het hele jaar te skiën. Maar daar waren wij niet voor gekomen, wij wilden wandelen in de sneeuw en dat hebben we dus gedurende de week iets minder dan normaal kunnen doen. Maar het tekort aan sneeuw in het dal wel gecompenseerd door de sneeuw hogerop en daar hebben we dus goed gebruik van gemaakt.
In Oktober 2018 waren we hier ook al, uiteraard onder heel andere weersomstandigheden. Een uitgebreider verslag kunt u in deze Blog lezen https://hfanywhere.nl/reizen/blog-059-stubaital/
Voor nu alleen nog wat plaatjes als sfeerimpressie
Ik was nog nooit in Florence geweest. Wat me tegenhield waren de verhalen over de drukte. Ik was bang dat ik geen goede indruk van de stad kon krijgen. Toch vond ik dat ik er een keer naar toe moest. Iedereen die er toe doet in de Italiaanse kunstgeschiedenis heeft wel gewerkt en gewoond in Florence. Het is de bakermat van de Italiaanse Renaissance. Dus begin november leek mij een goede tijd. Geen vakantieseizoen en hopelijk iets minder druk.
Dinsdag
Doumo, Santa Maria del Fiore
De KLM vloog mij er in een comfortabele 45 minuten heen. En een uurtje later checkte ik in bij mijn mooie B&B op het centrale plein van Florence, de Piazza della Repubblica. Mijn B&B lag op loopafstand van ongeveer alle hoogtepunten van Florence. Mijn middag besteding werd een ongedwongen wandeling om de buurt maar eens te verkennen. Ik kwam bijna automatisch bij de Duomo terecht. Na mijn eerste avondmaaltijd in Florence vroeg naar bed, om de volgende morgen gerichter de hoogtepunten af te gaan.
Woensdag.
Om 6.30 ging de wekker en rond 07.00 stond ik buiten. Het was nog donker en het leek een grauwe dag te worden.
Arno, vroege ochtendlicht.
Op naar de Arno. De centrale rivier die Florence doorsnijdt. De Ponte Vecchio stond uiteraard op mijn lijst van hoogtepunten en ik wilde vast verkennen waar het uitzicht op de brug het mooist was. Na een paar grauwe foto’s op naar mijn ontbijtadres voor een typisch Italiaans ontbijt, koffie met een zoet broodje.
Uffizi-museum
Hierna was het Uffizi aan de beurt.Het is het voornaamste museum van Florence en ik had thuis al een toegangsbewijs gekocht met een tijdslot. Meteen bij opening stond ik voor de deur. Uffizi betekent inderdaad kantoor. Het museum werd in rond 1570 gebouwd als het kantoor van Cosimo I. Klein uitstapje naar de geschiedenis, Cosimo 1 was de eerste groothertog van Toscane, in het zadel geholpen door paus Pius V. Cosimo herstelde het gezag van de Medici in Florence, nadat ze in 1494 waren verdreven. Het Uffizi dus. Nadat het kantoor was geweest is het na 1581 gebruikt om de kunstschatten van de Medici te tonen.
Tot de hoogtepunten horen een aantal kunstwerken die bijna Iconisch zijn te noemen, o.a. De bekende geboorte van Venus van Botticelli. Of zijn Primavera.De aankondiging van Leonardo da Vinci, de Heilige Familie van Michelangelo en de Medusa van Caravaggio. Van dit laatste schilderij is overigens een tweede versie op dit moment te zien in Utrecht, gaat dat zien!. Ik noem hier vier namen en doe hiermee absoluut geen recht aan de uitgebreide collectie van het Uffizi, het is teveel om op te noemen en het gaat maar door, de ene zaal met hoogtepunten na de andere.
Als je het Uffizi verlaat, kom je op de Piazza della Signoria met een openbare beeldengalerij: de Loggia dei Lanzi, en het Palazzo Vecchio, waarover later meer. De beeldengalerij had is ’s morgens al even bezocht, in alle rust. Er staat oa een kopie van de David van Michelangelo. De roof van de Sabijnse maagden door Giambologna. Eén stuk marmer! Voor mij een mooi onderwerp om zwart-wit opnames te oefenen. Een ander hoogtepunt is de Neptunus fontein, maar die was helaas ingepakt voor restauratie.
Na al deze indrukken was het tijd voor een kopje koffie. Mijn B&B was aan de Piazza della Repubblica en hier vind je ook het koffiehuis “Gilli” dal 1733. Een kopje cappuccino en een vruchtengebakje leverde mij een flinke aderlating op van rond de 15 €. Maar wel lekker. Mijn toch bracht mij nu naar de Piazza della Santissima Annunziata, waar je oa de Spedale degli Innocenti vind. Een ontwerp van Brunelleschi, dezelfde als van de Duomo. De voorgevel is versierd met geglazuurde medaillons van Andrea della Robbia.
Overigens, in de eerste helft van de 13e eeuw, of het Duecento bouwden de vijf voornaamste bedelorden in Florence ieder hun eigen kerk: de Dominicanen de Santa Maria Novella, de Franciscanen de Santa Croce, de Servieten de Santissima Annunziata, de Augustijnen de Santo Spirito en tenslotte de Carmelieten de Santa Maria del Carmine. Allemaal op een betrekkelijk kleine afstand van elkaar en uiteraard binnen de stadsmuren van het toen nog niet grote Florence. Hier foto’s van deze kerken.
Van links naar rechts: 1. Gevel van de Santa Maria Novelle (Dominicanen); 2. Santo Spirito (Augustijnen); 3. Planfond van de Santa Maria degli Carmine (Carmelieten); 4. Gevel Sante Croce (Franciscanen).
5. Ingang Santissima Annunziata (Servieten)
Ik vervolgde mijn rondwandeling naar de Franciscaner kerk, de Santa Croce. Deze kerk is niet door de ‘eerste generatie’ Franciscanen gebouwd. De heilige Franciscus had uitdrukkelijk verboden dat de orde zou bouwen. Hij wilde dat er gepredikt werd op pleinen en in bestaande kerken. Maar in 1224 werd toch begonnen met de bouw van de Santa Croce. Door de beperkte tijd die ik had ben ik er niet in geweest, maar dat is zeker voor de volgende keer. Je vindt er oa de graftombes van Michelangelo en Galileo. Er is ook een gedenkteken voor Dante en buiten ook een standbeeld van de dichter.
Santa Croce
Dante voor de Santa Croce
Via de andere oever van de Arno naar de Ponte Vecchio, een van de vele bruggen in Florence. De Oude Brug werd gebouwd in 1345 en is de enige brug die in WW2 niet werd opgeblazen. In het begin hadden leerlooiers, slagers en smeden hier hun werkplaatsen, maar vanwege het lawaai en de stank werden ze aan het einde van de 16e eeuw ‘verbannen’ en kwamen er goudsmeden voor in de plaats en dat is altijd nog zo.
Ponte Vecchio
Het werd wat later in de middag en tijd om mijn fotoplek voor de zonsondergang op te zoeken. Op naar de Piazza della Michelangelo, hoog boven Florence en met een mooi uitzicht over de stad. Ik was zeker niet de enige. Maar het was wel de moeite waard. Ik had het liever onbewolkt gezien, nu gingen de heuvels wat schuil achter de wolken, maar het leverde toch nog wel wat aardige plaatjes op.
Florence bij avond
’s Avonds eerst een lekkere Italiaanse maaltijd bij Giglio Rosso. Heerlijke papardelle (brede bandspaghetti) met wilde zwijnenragout en daarna een hele zeebaars.
Daarna nog een wandeling door de stad, oa naar de verlichte Duomo. Het was aardig druk hier en ook nog steeds regenachtig.
Duomo bij avond
Op het plein voor de dom het Baptisterium, een van de oudste gebouwen in Florence met schat uit de 4e eeuw. De bronzen deuren zijn wereldberoemd. Ghiberti moest meedingen om de opdracht en zijn panelen waren zo anders van stijl, dat ze vaak worden gezien als eerste werken in de periode die wij Renaissance zijn gaan noemen. Nadat hij eerst wat kleinere panelen had mogen doen, kreeg hij later de opdracht twee hoofddeuren te maken. Die werden bekend als “De Paradijspoort” Die van het Baptisterium zijn kopieën, de originelen zijn onderdeel van het museum van de Duomo.
De Duomo zelf, officieel genaamd de Santa Maria del Fiore, steekt met zijn grote koepel boven de stad uit. De koepel is van diezelfde Brunelleschi en wordt beschouwd als een meesterwerk van architektuur. Er is geen steunconstructie zoals tot die tijd gebruikelijk was, maar de bakstenen zijn als het ware zelfdragend door een soort visgraatstructuur. Brunelleschi had dit afgekeken van het Pantheon in Rome, dus ook hier Renaissance, wedergeboorte van de oude Romeinse kunstvormen.
Santa Maria del Fiore – Duomo,
Donderdag
De derde dag weer vroeg op. Op het programma stond de Brancacci Kapel in de kerk Santa Maria del Carmine. Ik was daar rond 09.15 maar helaas bleek de Kapel pas om 10.00 open te gaan. Dus nog wat rondgelopen en wat graffiti bekeken in de wijk van de kerk. Dit is nog een wijk die niet overlopen is door toeristen en je vind er nog een aantal oorspronkelijk handwerkplaatsen. Maar voor tienen stond ik weer voor de deur om de Brancacci kapel in te komen.
Brancacci kapel
Dit is voor mij een van de hoogtepunten van Florence. In deze kapel de Fresco cyclus over het leven van Petrus. Brancacci was een rijke koopman die opdracht gaf aan de schilder Masolino om de kapel te beschilderen. Deze begon in 1425 met zijn cyclus. Zijn leerling Masaccio maakte ook een aantal schilderingen maar stierf voor de voltooiing. Uiteindelijk werd de cyclus afgemaakt door Lippi in 1480. Het werk is een prachtige illustratie van de Renaissance en leent zich prima voor een vergelijking. Masolino schildert decoratief en dan valt het verschil met zijn leerling Masaccio heel erg op. Masaccio ’s stijl is eenvoudiger, maar veel emotioneler. Als je naar de verdrijving uit het paradijs kijkt, zie je een emotioneel portret. Lippi vervolgens is een meester in het gebruik van perspectief. Je ziet hier een prachtige ontwikkeling in schilderkunst. Het voordeel van mijn vroege komst was, dat ik de intieme Kapel enige minuten voor mij alleen had. Enige tijd later kwamen de eerste groepen en was het moeilijk de unieke sfeer weer te voelen van kort daarvoor.
Dus tijd om verder te gaan. Mijn volgende bestemming was de Santa Maria Novella. De kerk van de Dominicaanse orde.
Santa Maria Novella
De oudste van de vijf eerder genoemde kerken en gebouwd tussen 1279 en 1357. Het was deze dag mooi weer en op het plein voor de kerk was het aardig druk. Er vlak bij ligt het voornaamste station van Florence, ook dat draagt bij aan de levendige sfeer in deze omgeving. Deze kerk is een van de belangrijkste in Florence ook een van de grotere. Een aantal mooie kapellen en ook een uitgebreid complex van kloostergebouwen. De kruisgang heeft een aantal prachtige frescos van Uccello.
Santa Maria Novella kruisgang – detail – Ucello
Deze worden gerestaureerd en er was een tentoonstelling die deze restauratie in beeld bracht. In 1966 was er een flinke overstroming in Florence en de fresco’s zijn toen behoorlijk door het vocht aangetast. Maar nu worden ze dus gerestaureerd. Vele hoogtepunten in de kerk, maar een die ik hier noem, de Drie-eenheid van Massaccio (die van de Brancacci kapel), een prachtig voorbeeld hoe in de Renaissance perspectief werd ontwikkeld en portretten.
Santa Maria Novelle – Trinita – Masaccio
Op weg naar de Piazza di San Lorenzo. Dit is een Medici buurt, iets verderop vind je de San Lorenzo, de kerk met zijn kale voorgevel. Het is de parochikerk van de Medici, verbouwd door Brunelleschi in 1419. Ik probeerde ook nog de bibliotheek (Biblioteca Mediceo Laurenziana) te bezoeken, maar die is alleen ’s ochtends open en de volgende morgen zou ik alweer vertrekken, dus uiteindelijk alleen de kerk van buiten bekeken.
San Lorenzo
Iets verder in de straat is het Palazzo Medici Riccardi. Het paleis van de familie en het onderkomen van hun bank. Later kwam het in handen van de Riccardi familie, dus zo is de naam ontstaan. De bouwer, Cossimo (de oudere) wilde niet teveel pronken, dus is het een relatief sober paleis. Wel met een mooie binnenplaats met beelden. Ook hier alleen de buitenkant en de binnenplaats bekeken. De Rest voor een volgende keer.
Palazzo Medici Riccardi
Hierna ging het over de Ponte Vecchio naar het Palazzo Pitti. Dit gigantische paleis van een machtige bankiersfamilie heb ik alleen aan de buitenkant bekeken. Het was mooi weer en ik had even geen zin in binnenlopen. Daarna terug over de Ponte Trinita en daar rustig was stadsportretten zitten maken. Het zonnetje ging langzaam onder en het strijklicht gaf een mooi effect in de gezichten. Hier ook opnieuw de Ponte Vecchio gefotografeerd, terwijl langzaam de lichten aangingen. Een magische ervaring.
Ponte Vecchio
Vrijdag
De volgende morgen weer heel vroeg op, gepakt en alles klaar gezet. Het vliegtuig ging rond 11.00 uur dus veel tijd had ik niet. Nog wel even een kopje koffie bij Gilli. Nu staand aan de bar met een chocoladebroodje. De prijs was 1,80 €, vergelijk dat even met 15€ op de eerste dag, het verschil is zitten of staan. Hierna snel naar het vliegveld. Twee volle dagen is veel te weinig en doet Florence eigenlijk geen recht. Ik heb nog meer niet, dan wel gezien. Dat betekent nog zeker een keer terug.
Begin November waren we een weekje in het Stubaital in Oostenrijk. Door het dal loop de Ruetzbach, oftewel de rivier de Ruetz. Het dal is ongeveer 40 km lang en ons hotel ligt in het dorpje Neustift. (Hotel Forster).
Hotel Forster in Neustift/Stubaital
Het is uiteraard een wintersport gebied. Achterin het dal ligt de Stubaier gletscher die tot een hoogte van ongeveer 3300 meter loopt. Hierdoor kan men er zo ongeveer 9 maanden per jaar skiën.
Maar daarvoor waren wij niet gekomen, wij waren er meestal in de winter en wilden nu eens wandelen zonder sneeuw. Zoals vaak hadden wij ook dit keer weer een ‘sandwich-week’. Ervoor was het weer slecht en toen we vertrokken was het ook weer slecht en begon het ook nog een te regenen / nat te sneeuwen, maar in de week dat we er waren was het weer mooi.
We hadden een kamer met een mooi uitzicht richting dal. Als ’s morgens het zonnetje opkwam lag er een mooie goudgele gloed over de bergen.
Goudgele bergen bij het ontwaken
Het vroor al wel ’s nachts, we wandelden in de ochtend door de berijpte velden,
Berijpte velden
Bevroren stengels van Fluitenkruid.
met de bergen nog in de mistsluiers.
Bergen in mistsluiers
Ons standaardtochtje was naar het 6 km verderopgelegen dorpje Fulpmess.
van Neustift naar Fulpmess
Onderweg kwamen we wat boerderijen tegen waarvan de eigenaar een aantal prijzen had gewonnen tijdens jaarlijkse vee-wedstrijden.
Prijsmuur is goed gevuld
De koeien zagen er inderdaad prachtig welvarend uit. We waren te laat voor de jaarlijkse alm-abtrieb, als de koeien van de hoger gelegen weiden naar beneden worden gebracht. Dat vind hier in het Stubaital midden september plaats, dus dat is misschien voor volgend jaar.
Welvarende koe
Nog wat meer verderop ligt het dorp Mieders, waar de Serlesbahn, een kabellift je naar 1600meter hoogte brengt, de Koppeneck. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over de Serlessee.
Uitzicht vanaf de Koppeneck
De andere kant op uit het hotel brengt je naar het dorpje Neustift. Hier vind je de Elferbahn. Het Panorama-restaurant Elfer ligt meteen aan het bergstation van de Elferbahn.
Panoramarestaurant Elfer
Van hieruit kun je mooi wandelen, oa een kort stukje naar de reusachtige houten zonnewijzer boven op de Elfer.
Zonnewijzer
Maar je hoeft natuurlijk niet te wandelen. We hebben heerlijk in het zonnetje gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Van hieruit storten zich ook de paragliders in de afgrond, dat deed me weer denken aan die keer een paar jaar terug dat ik in een overmoedige bui zelf zo’s tandemvlucht heb gemaakt.
Paraglider
’s Middags terugkomen in het hotel is ook geen straf. Om drie uur is er een uitgebreid thee buffet, met zowel zoete lekkernijen als Apfelstrudel met Vanillesaus, als wat hartige zaken als bv een smakelijke soep. Sinds enige tijd heeft de eigenaar van het hotel ook een “Krauterhof” zo’n 100 meter verderop. Hier worden ’s avonds wat proeferijen georganiseerd met lokale muziek. Ernaarst staat een heel mooie Fransiscus-kapel waar je van de rust kunt genieten of andere spirituele activiteiten kunt ontplooien.
Francisus-kapel
De week was zo om, de weersverwachtingen waren niet goed en inderdaad onderweg grauw en bewolkt.
Grauwe luchten bij het afscheid
Als ik dit stukje schrijf, heeft Oostenrijk net een periode van hele zware sneeuw achter de rug met meters sneeuw en ingesneeuwde dorpen. Als het weer wat beter is gaan we wellicht snel weer een weekje die kant op.
Mocht u willen kijken waar het ligt: vlak onder Innsbruck, net voordat u de Europabrucke oprijdt richting Brenner verlaat u de snelweg en rijdt u bij Schonberg het Stubaitaltal in. Hotel Forster in Neustift is een aanrader.
Kaffeeadresse, Terrasse des Gröbenhofs
manchmal schönes Wetter
und manchmal stark bewölkt, es wird schneien
Oben liegt genug Schnee. Der Serleslift bringt Sie von 960 auf 1606 Meter
Auch die Elferbahn ist nicht zu übersehen. hier mit Sonnenschein. Het zonnetje ben ik.
Neustift, Kirche
Ein Tandem-Gleitschirm, genau wie ich es vor einiger Zeit gemacht habe. Ein wahnsinnige Erfahrung.
