door Henk | sep 10, 2017 | Alle Berichten, Blog, Landschap |
Posbank met grondmist
Buiten is het vandaag stormachtig en het lijkt wel herfst. De heide is bijna uitgebloeid, ook op de Posbank. Een mooie gelegenheid om mijn foto’s van de Posbank maar eens op de website te zetten.
De Posbank, onderdeel van het Nationale Park ”De Veluwezoom”, is een van de mooiste plekken om bloeiende heide te zien, dus midden Augustus had ik afgesproken met Dave Zuuring. Dave woont bij de Posbank en kent de mooiste plekken. Hij heeft een aantal prachtige foto’s van de Posbank gemaakt, bv te zien in de April 2017 uitgave van National Geographic. Dave wilde mij wel coachen.
Het mooiste is natuurlijk de zonsopgang, dus om kwart over vijf ontmoetten we elkaar bij het bezoekerscentrum. Het was nog pikkedonker. Met hoofdlamp op liepen we richting ons eerste fotoplek om op tijd onze spullen neer te zetten.
Posbank met vennetje
De zon was nog onder de horizon, maar er was al wat licht in de lucht en de hemel kleurde mooi oranje. Om een idee te geven van de tijd, het was nu iets over zessen.
Het was nu zaak snel te werken, want de zon klimt vlug en eenmaal hoog aan de hemel is het gedaan met het mooie licht. Dus snel naar de tweede plek.
Posbank boom
Je staat hier hoger en hebt een mooi uitzicht over het gebied. De zon is nog steeds onder de horizon, en nog niet rechtstreeks in beeld.
Het was spannend of we deze ochtend de gewenste grondmist zouden hebben, die is er niet altijd, maar we hadden een beetje geluk deze morgen. Niet heel veel, maar net genoeg voor dat beetje sfeer.
Posbank met beetje grondmist
We waren ondertussen al een kwartiertje bezig en de zon begon zich te laten zien. Eerst wat schuchter,
Zon laat zich schuchter zien
maar even later vol in beeld. Kwart voor zeven.
Zonnestralen, HDR opname
Gelukkig was het niet helemaal bewolkt en werd het licht nog wat getemperd. Overigens waren we niet de enigen die deze ochtend hadden uitgekozen. Her en der plukjes fotografen, waardoor het even duurde voor ik de boom helemaal voor mezelf had, zonder ‘storende elementen’.
Posbank, kale boom
Tegen het licht in werd nu toch echt een beetje moeilijk, tijd om wat weg te draaien en wat sfeerbeelden vanuit een andere invalshoek.
Posbank richting Duitsland
Op deze foto kijken we richting Duitsland en ook duidelijk de gelaagdheid van de Posbank in beeld. Het was ondertussen bijna negen uur, dus toch al bijna 3 uur aan het fotograferen.
De lucht had nu zijn doortekening verloren was egaal en saai van kleur. Dan maar naar de ‘’gesloten landschappen”. Hier in oostelijke richting, over het Herinksveld, richting Paviljoen.
Posbank, Herinksveld
Met nog een laatste oefeningetje “Focus Stacking” om zowel de heide op de voorgrond als de gehele achtergrond scherp op de foto te krijgen beëindigden wij onze fotosessie op de Posbank. Dave heeft de smaak te pakken van de begeleiding en gaat binnenkort workshops aanbieden. Ik ben er van overtuigd dat dat een succes wordt en ik wens hem dat succes van harte toe.
Posbank, Focus Stacking
Na een lekkere kop koffie in het Posbank Paviljoen en wat napraten namen we afscheid. Voor mij een zeer geslaagde ochtend die het hele vroege opstaan zeker de moeite waard had gemaakt.
door Henk | aug 30, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Kievit
Associatie is een soort kortsluiting in de hersenen. Je legt een verbinding tussen twee zaken die niets met elkaar te maken lijken te hebben. De kievit op deze foto deed mij onmiddellijk denken aan een balletdanseres in een klassieke positie. Volgens mij is het positie #5, voeten gekruist en armen inde lucht.
En als ik dan toch bezig ben, wat dacht u van deze snippen die samen met de kluten een nummer lijndancing uitvoeren, twee pasjes naar links en twee pasjes naar rechts.
Watersnippen en kluten
door Henk | aug 24, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Buizerd
Tijdens vakanties van Cees, Bernadette en hun zonen, mogen wij van hun heerlijke huis genieten aan de rand van de Schoorlse/Bergense duinen. Prachtig gelegen, je stapt zo de duinen in en aan de andere kant ligt de Paardenwei van de manege Van Poelenburgh.
Hier zitten ook ieder jaar de Paardenbijters, hoewel ze geen paard kwaad doen. Ze vliegen wel vaak in de buurt vandaar de naam.
Ik had al wel een aantal keren een buizerd gespot die over de wei vloog, maar altijd ver weg en niet fotografeerbaar.
Zitten we ‘s morgens aan het ontbijt en vertel ik dit Sandra. Zij zit met haar gezicht naar buiten en zegt ‘hij zit anders wel op een paaltje vlak voor ons’. Ik stond op en gelijk Buizerd verdwenen. Was een toevalstreffer dacht ik.
Maar volgende morgen idem, snel mijn camera gepakt en wat foto’s gemaakt. Helaas moest ik snel reageren en was mijn apparatuur nog niet goed ingesteld, ook vol tegen het licht in, maar ja dat heb je op zo’n moment niet voor het kiezen. Toch nog wat aardige plaatjes.
Ook deze jonge roodborst was kennelijk wat verrast en zat een fractie van een seconde met ware doodsverachting enkele meters voor de buizerd op een ander paaltje.
Roodborst met buizerd
De volgende ochtenden stond de camera om half zeven al klaar, maar de buizerd heeft zich niet meer laten zien. Volgend jaar misschien als de speciale Buizerdpaal op zijn plek staat? Wie weet………
Buizerd – Buteo buteo
door Henk | aug 24, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Steenrode Heidelibel
Vandaag een klein lesje libellenkunde.
Stel u ziet een blauwe, grote libel vliegen (niet Libelle, dat is een damesblad en dat kan ook wel vliegen maar alleen als u het uit het raam gooit).
Paardenbijter
Nou, dus u ziet een grote blauwe libel door uw tuin vliegen. Roep dan meteen “Paardenbijter”en u zit in 75% van de gevallen goed. Een foto van een Paardenbijter is dan ook niet bijzonder. Daar moet ik dus overheen.
Paardenbijter
Nou dat kan met twee Paardenbijters. En meteen een mooie gelegenheid als in een biologieboek het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje te laten zien. Rechts de dame Paardenbijter.
2 Paardenbijters, rechts het vrouwtje
Maar ik wil nog iets meer doen, ik lijk wel een marktkoopman, ik gooi er nog een derde Paardenbijter tegenaan.
3 Paardenbijters
Wat, nog niet genoeg dan ook maar een vierde.
vier paardenbijters
En tenslotte omdat het vandaag Vrijdag is ook nog een vijfde. Ik had deze blog in plaats van paardenbijters beter het rariteitenkabinet kunnen noemen.
5 Paardenbijters
5 Paardenbijters
O ja, als u ook nog een groene libel door uw tuin ziet vliegen, roep dan “Blauwe Glazenmaker”en er komt nog eens tien procent bij, uw kennis zit nu al op 85%.
Blauwe Glazenmaker
Blauwe Glazenmaker
Steenrode Heidelibel
Als u tenslotte een kleinere, gele libel ziet en deze ‘determineert’ als een Heidelibel heeft u nog 10 bonuspunten en heeft u in 95% van de gevallen gelijk, nou heb ik u even in vijf minuten een libellenexpert gemaakt. Was dat de moeite waard of niet?
Met dank aan de Tuinmannen, voor het logeren in hun huis met uitzicht over de paardenwei en jagende paardenbijters.
door Henk | aug 23, 2017 | Blog, Natuur, Overig |
Bastaard Zandloopkever
Zomer is macro-seizoen bij natuurfotografen. Dus op naar het Naardermeer. Het doel was vliegende libellen, helaas die heb ik nauwelijks gezien en zeker niet fotografeerbaar.
Wel wat andere leuke soorten, dus een korte blog met slechts wat foto’s en naam.
Sabelsprinkhaan
Sabelsprinkhaan
Moerassprinkhaan
Moerassprinkhaan
Onbekende SprinkhaanAndere sprinkhaan, waarvan ik de naam nog even niet weet’
Juffer
Juffer
Juffer
En nog een Juffer, Marga , de libellenexpert gaat mij vast helpen met de namen.
En tenslotte Zonnedauw die wel een juffertje zou lusten. Zonnedauw is een vleesetend plantje. De kleverige druppels zien er uitnodigend uit, maar het insect dat eraan blijft kleven, spartelt en werkt zichzelf steeds vaster. Uiteindelijk is geen ontsnappen meer mogelijk. Dan begint het verteringsproces en blijft er uiteindelijk slechts een leeg velletje ove
Zonnedauw
Zonnedauw
door Henk | aug 23, 2017 | Alle Berichten, Blog, Natuur |
Hondskruid
Het orchideeënseizoen is nu wel voorbij. Misschien nog in het oosten van het land de zeldzame Herstschoeforchis, maar daar ga ik niet naar zoeken. Ter afsluiting nog wat late orchideeën dichter bij huis.
Hondskruid – Anacamptis pyramidalis
Ik begin met het Hondskruid hierboven als opening van deze blog. Bij Wijk aan Zee, letterlijk onder de rook van Hoogovens, nou ja Tatasteel zoals het tegenwoordig heet. In de duinen een aantal mooie beelden van staal en ertussenin, als contrapunt dan groepjes Hondskruid. Hier ook nog een close-up.
Hondskruid – Anacamptis pyramidalis
De Welriekende nachtorchis is ook vrij laat en nog dichter bij huis. In het Amsterdamse bos.
Welriekende nachtorchis – Platanthera bifolia
Hiervan geen groepjes, maar een solitaire soort. Wel mooi met tere kleuren.
Welriekende nachtorchis
Een van de laatsten is de vrij algemene Brede wespenorchis. Die staat bij mij op de stoep, dus ik kan goed zien wanneer die bloeit en wanneer die is uitgebloeid. Het exemplaar hier is overigens niet bij mij voor de deur. Wel mooi in het tegenlicht.
Brede wespenorchis – Epipactis helleborine
Uit de serie ‘Wespenorchis’ dan ook nog de Moeraswespenorchis. Mijn theorie is, dat als de omstandigheden goed zijn, soorten vaak in overvloed voorkomen. Als de omstandigheden niet goed zijn verdwijnen ze. Dat geldt speciaal voor de Moeraswespenorchis.
Moeraswespenorchis – Epipactis palustris
Op de plek waar het ze bevalt zijn het gelijk hele partijen. Orchideeën planten zich voort via fijn stofzaad, dat dan alleen kan ontkiemen met behulp van speciale schimmels. Het heeft dan ook geen zin orchideeën-zaad te oogsten en in de tuin uit te zaaien. Een andere manier van voortplanting is dmv uitlopers van de wortels. Deze methode wordt oa. Gebruikt door de Moeraswespenorchis, dit is de reden dat je ze vaak in tapijtjes vindt.
Moeraswespenorchis
Deze methode van voortplanting werkt ook voor de laatste soort van vandaag, de Dennenorchis.
Dennenorchis – Goodyera repens
Alleen verdwijnt hierbij de oude plant. Reden waarom deze soort weer zeldzamer is dan de Moeraswespenorchis. Zo zeldzaam zelfs dat er eigenlijk maar twee vindplaatsen in Nederland over zijn, namelijk de Waddeneilanden en de duinen bij Bergen. Buiten Nederland ook zeer zeldzaam. Het plantje is maar ongeveer 8 cm hoog en kan gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Toen ik lag te fotograferen in Bergen werd ik aangesproken door twee oudere dames die vroegen wat ik zag. Na uitleg zeiden ze dat ze al dertig jaar ongeveer dagelijks hier langs kwamen maar de Dennenorchis nooit hadden opgemerkt. Hierop zei ik dat ze de volgende dertig jaar er zeker niet meer onopgemerkt voorbij konden lopen.
Volgend jaar op zoek naar meer soorten, wordt vervolgd.