Tijdens een van mijn bezoekjes aan een vogelobservatiehut had ik mijn hoop gevestigd op een mooie Buizerd of Sperwer. Ik had al wat foto’s gezien vanuit deze hut en de kans leek redelijk groot. Om de kans nog wat te vergroten was een dode (aangereden) duif neergelegd. Echter de verrassing kwam niet uit de lucht, maar van de grond. Ik zag vanuit mijn rechter ooghoek wat bewegen en draaide de camera langzaam naar rechts.
Daar verscheen in mijn zoeker een een kop van … een boommarter. Dat was wel bijzonder. Dit was mijn tweede ontmoeting met een marter, de eerste keer was een Steenmarter op het dak van onze vakantiebungalow in de Extremadura. Dat was ’s nachts en uiteraard geen fotomogelijkheid. Maar nu dus een Boommarter. Nadat hij goed om zich heen had gekeken, klom hij op de boomstronk en nam een paar flinke happen van de duif.
Het overige gedeelte werd meegesleept naar een andere plek. Ik dacht hiermee dat de ontmoeting over was, maar even later verscheen hij weer. Kennelijk had het duifmaal hem dorstig gemaakt, want nu werd er gedronken.
Na nog even mijn richting te hebben uitgekeken verdween hij in het bos.
Wat teleurstelling over de roofvogels, maar toch met een voldaan gevoel over deze onverwachte ontmoeting ging ik naar huis.
Geweldig, ik bewonder het geduld. : )
Danke für deine Kompliment. Wie war mein Deutsch, bitchen çampingdeutsch oder?
Sehr gern! Deutsch ist eine schwierige Sprache, dafür, finde ich, ist dein Deutsch gut. Hast du den Text vom Stubaital selbst auf Deutsch geschrieben?
Ich finde die holländischen Texte lustig – es klingt so fröhlich. : ) Teilweise verstehe ich auch ein paar holländische Wörter.