De winter is afgelopen volgens de meteorologen. Dan wordt in het journaal besproken wat voor winter het was. Deze winter was warmer dan normaal, maar met een vrijwel gelijk aantal zonne-uren. Ik heb meestal een andere beleving, ook deze keer. Naar mijn idee is het een van de natste en naargeestigste winters geweest die ik mij kan herinneren. Maar ja, je wilt toch af en toe naar buiten, fotograferen. Dus om geen risico te lopen een overdekte hut geboekt uit de collectie van Han Bouwmeester. Het zat ons niet mee, de regen zou wegtrekken vanuit het Noorden, nou er trok dus helemaal niets weg. En om te fotograferen? Het was vandaag niet “lange sluitertijd, dus bewegingsonscherpte” of “Hoge ISO, dus ruis” maar en/en. Lange sluitertijden en toch ook veel ruis. Nou kijk zelf maar.
Zo’n dag was het dus, grote bellen van de regen in het water. Zelfs de specht keek regelmatig naar boven of het niet een keer zou stoppen.
Maar helaas, die dag slechts een buitje. Maar wel een van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat.
En ja, die zwarte mees moet ook eten, maar ondertussen toch af en toe maar even schuilen.
Het leek de kuifmees even teveel te worden (nou ja ik dicht de vogels misschien wat teveel menselijke emoties toe)
En dan de laatste, een Grote Bonte Specht met een nat pak. Zielig gezicht.
Ah ik leef helemaal met die vogels mee.
Hele mooie foto’s ondanks de regen.
Ik heb ze met plezier bekeken.