Portret Bok

AWD, ingang de Zilk

Als laatste van mijn drie blogs over de hertenbronst Het Damhert. De damhertenbronst vindt ongeveer in de laatste twee weken van Oktober  plaats. De Amsterdamse Waterleidingduinen is de beste plaats om er getuige van te zijn. Dat is niet te ver bij mij vandaan, dus dit najaar ben ik er enkele keren geweest. Een van de plekken waar je grote aantallen damherten kunt zien, is het Eendenvlak bij de ingang de Zilk. Dus op een mistige morgen richting de Zilk gereden. Je kon nauwelijks vooruit kijken, en fotograferen was vrijwel onmogelijk. Ik had gehoopt op wat mooie plaatjes met grondmist, maar helaas. Nadat de zon opkwam kleurde de hemel prachtig rood en had ik toch mijn ‘geluksmomentje’.

Damherthindes bij het Eendenvlak

De zon werd krachtiger en het werd lichter. Voordeel van een beetje mist is wel dat je mooie kleuren krijgt. Deze twee dames lijken verwonderd te kijken naar die man die al zo vroeg door hun tuintje loopt. Ook meneer  Damhert was aanwezig.

Damhertbok Eendenvlak

Het nadeel van het Eendenvlak is dat ook de herten je van grote afstand zien komen. Dus fotos van vechtende mannen zat er niet in. Ze waren vertrokken voordat ik op ‘fotoafstand’ was. Toch maar weer naar de bosjes achter de Oranjekom. Daar was het beter,  met oa deze burlende  bok.

Burlende bok bij de Oase

Je hebt hier echter altijd wel weer wat takken in beeld.  De mannetjes waren niet alleen aan het burlen, maar af en toe kwam het ook tot een flink gevecht.

Vechtende bokken

Vechtende bokken

Het overwinnende mannetje staat triomfantelijk te kijken naar zijn tegenstander die op de loop gaat.

Overwinnaar

Verliezer gaat op de loop

Dit vechten is niet helemaal zonder gevaar, deze bok heeft een flink stuk van zijn gewei verloren.

Bok met half gewei

Wat mij opviel bij de damherten is, dat de mannen blijven grazen en eten. Dat had ik bij de Edelherten niet gezien, daar eten de mannen gedurende de bronst nauwelijks.

Grazende hindes is normaal

Maar grazende bokken tijdens de bronst?

Wel gelijk is, dat ze een kuil voorzichzelf graven en zich daarin af en toe terugtrekken om wat tot rust te komen.

Bok in rustkuil

Deze bronst van damherten is eigenlijk heel bijzonder. Dat  werd mij later duidelijk. Ik raakte in gesprek met twee Belgische fotograferen die helemaal hiernaartoe waren gekomen om de bronst te fotograferen. Een dat hebben wij zomaar in onze achtertuin.

Burlende bok

Nog even ee een keer burlen en dan weer een jaartje wachten op dit mooie spektakel.