Ongeveer 13.30 reed de Mercedesbus de Glen Coe (valley van de Coe) in. Het eerste dat mij opviel was het aantal kleine waterstroompjes dat van de Bergen naar beneden kwam. Overal stroomde water.

Onze verblijfplaats voor de komende 5 dagen is de Glencoe Inn, een paar kilometer het dal in. In mijn hoofd speelde nog het lied van de Rankin family “Chì mi na mòrbheanna”  (ik zie de hoge bergen), dat zo mooi de gevoelens bezingt die ook in mij opkwamen als ik naar dit prachtige ruige landschap keek.

Mijn reis was om 05.00 die ochtend begonnen op Schiphol, waar ik de rest van de groep ontmoette. We waren op een fototour naar Glencoe in Schotland, georganiseerd door Nordic Vision, een klein reisbureau gespecialiseerd in fotoreizen.  7 enthousiaste amateurfotografen en een professionele fotograaf als reisleider.

Op weg naar de luchthaven merkte de taxichauffeur op dat ik vast niet voor het mooie weer naar Schotland ging. Ik antwoordde dat  ik geen zon verwachtte, maar dat het ergste dat kon gebeuren was dat ik een week zou hebben met alleen maar regen en saaie grijze luchten. Laat dat nou precies datgene zijn dat leek te gaan gebeuren toen we aankwamen in Glencoe.

De eerste morgen was onze fotolocatie het fotografische hoogtepunt in de Glen, de waterval in de rivier de Coupall, met op de achtergrond de Buachaille Etive Mor. De hoogste top van de Buachaille Etive Mor is de Stob Dearg. Hier is de top gehuld in 50 tinten grijs. De waterval zelf was onstuimig door de vele regen van de laatste tijd.

Een minder bekende plek is een paar kilometers verderop, waar de Coupall samenstroomt met de Rivier de Coe. Er waren al wat herfstkleuren  en dat bood een aantal mooie fotografische mogelijkheden, zowel in kleur als in zwart wit.

We waren nu wel toe aan een kop warme koffie en gingen naar het Glencoe Mountain Ski Resort verderop. Hier stond de parkeerplaats vol vrachtautos van een grote filmploeg. Het bleek dat er een film werd opgenomen voor Netflix. We hadden ons ‘s morgens al afgevraagd hoe het kwam dat er over het smalle weggetje al dat zware verkeer kwam. Nu hadden we het antwoord.

Na de koffie op weg naar Rannoch Moor (het Moeras van Rannoch). Ons doel was Loch Ba. Loch Ba kan mooie foto’s opleveren van de weerspiegeling van wolken in het gladde wateroppervlak. Of van biezen in tegenlicht. Niets van dat alles vandaag. Alweer als gevolg van de zware regenval van de laatste tijd was het waterpeil van het meertje erg hoog, de biezen waren onder de oppervlakte verdwenen en de wind maakte korte metten met de mooie weerspiegelingen. Dus maar een enkele opname van Loch Ba.

De A82 is de belangrijkste doorgaande weg vanuit Glasgow door de westlijke Highlands. Veel vrachtwagens en ander verkeer.  Het was duidelijk dat de weg niet was gemaakt met het vele vrachtverkeer in gedachten, de meeste bruggetjes waren te smal om twee vrachtwagens elkaar te laten passeren, met als gevolg heel veel gebroken spiegels. Ik had maar 5 minuten nodig om vijf of zes vrachtwagenspiegels te verzamelen.

Op donderdag op weg naar een andere bekende plek, de Blackrock cottage. De regen was ondertussen veranderd van een zacht buitje in een regelrechte stortbui en steeds de lens droogvegen was onbegonnen werk, de regen kwam bijna horizontaal op ons af. Dus vegen, snel afdrukken en de lens was alweer bedekt met regendruppels. Geen grote verwachtingen van deze foto’s maar de regenboog die opeens verscheen was een onverwacht cadeautje.

Kijk ook eens bij de volgende foto naar de bergen achter het huisje en vergelijk dat dan met de regenboog foto. Geen bergen meer te zien, dat is geen mist, maar laaghangende regenwolken. Het beroemde, of meer beruchte Glencoe weer.

Deze morgen was onze koffieplek het Kings House Hotel. Raymond B, mijn schotse vriend had een foto van een hert gestuurd die hij daar op de parkeerplaats had genomen en inderdaad er was ook vandaag een groepje herten aanwezig. Ik denk dat de cafebaas ze voedert, zij zijn helemaal niet schuw.

Onze volgende plek zou een groepje bergen zijn geweest, de Drie Zusters,  maar dat zou betekend hebben recht tegen de regen in fotograferen, dus maar een kleine wijziging van het plan. Wilco had een plek ontdekt in de bossen dicht bij het dorpje GLencoe en daar was ook wat beschutting van bomen. Dit bleek een schot in de roos te zijn om wat mooie close-ups te maken van het wilde water.

 

 

 

 

 

 

Dit is misschien het juiste moment om even een klein intermezzo te houden en te vertellen over een belangrijke gebeurtenis in Glencoe. Dat is het Glencoe Massacre, de slachting van Glencoe. Dit vond plaats begin 1692. De clan MacDonald had gastvrijheid geboden in hun huizen aan de Campbell’s. Vroeg in de morgen slachtten de Campbells hun gastheren af. Vrouwen en kinderen konden naar de bergen ontsnappen, waar ze echter omkwamen van de kou in de bittere omstandigheden. De reden voor wat nu het Massacre of Glencoe heet was dat de clan MacDonald niet op tijd trouw had gezworen aan de nieuwe protestantse vorst, onze eigen Willem III.

Sir Walter Scott, de beroemde Schotse schrijver, heeft een gedicht hierover geschreven, dat op muziek is gezet door Beethoven. Niet als onderdeel van zijn Schotse gezangen, maar wel van zijn Ierse gezangen. Tekst van de liederen en een link naar Spotify om het lied te horen vindt u hier.  

Zelfs vandaag nog kunnen de emoties hoog oplopen over deze gebeurtenis. North Sea Gas, een schotse band heeft een moderne versie gemaakt,  hetzelfde geldt voor de Schotse folk band de Corries. Ook hier kunt u klikken voor de tekst en de link naar Spotify.

link to background page

 

Ik ga verder met de vrijdag op de volgende Blog#056.

link naar deel 2 van deze blog